เมื่อก่อนจะเสียกรุงศรีอยุธยา กองทัพพม่าอันยิ่งใหญ่ได้ยกทัพเข้ามาหลายทิศทาง โดยทางหนึ่งได้เข้ามาปะทะเข้ากับชาวบ้านที่หมู่บ้านบางระจัน..ด้วยความรัก แผ่นดินชาวบ้านบางระจันได้พิสูจน์ถึงความกล้าหาญอย่างยิ่งใหญ่..แม้ว่าอาวุธ จะสู้ไม่ได้..กำลังพลจะน้อยกว่าจนเทียบไม่ติด..แม้จะรู้ว่าสู้ไปก็ต้องตาย ไม่มีทางชนะ.. แต่ด้วยจิตใจที่ไม่หวั่นกลัวชาวบ้านบางระจันก็ยืนหยัดสู้โดยไม่ยอมแพ้..และ สามารถต้านทานทัพพม่าอันยิ่งใหญ่ได้ถึง 7 เดือน..แม้ว่าสุดที่สุดแล้วบ้านบางระจันจะแตก..แต่ก็หลังจากที่ทุกชีวิตใน ค่ายนั้นสูญสิ้นไปแล้ว..
ชาวบ้านบางระจันได้รับการกล่าวขวัญอย่างยิ่งใหญ่ถึงความหาญกล้าในการต่อสู้กับข้าศึกมาจนทุกวันนี้
แต่ชาวบ้านบางระจันกลับแพ้ศึกเสียหมู่บ้านให้กับศัตรูโดยไม่อาจแก้ไขใดๆได้ เพราะทุกคนเสียชีวิตหมด
และเมื่อทัพพม่ายกเข้ามาล้อมกรุงศรีอยุธยา พระยาวชิรปราการได้ทำการต่อสู้ปกป้องบ้านเมืองอย่างกล้าหาญ..ไม่หวั่นกลัวต่ออริราชศัตรูที่ ดาหน้ากันเข้ามาโจมตี.. แต่ในที่สุดเมื่อพระยาวชิรปราการ ได้เห็นแล้วว่าการศึกกับพม่าในครั้งนี้เหลือกำลังที่จะต่อสู้ต่อไปได้ พระองค์ก็ทรงรวบรวมพรรคพวกได้ 500 คน ตีฝ่าออกไปทางตะวันออก..และไปรวบรวมกองทัพอีกครั้งที่เมืองจันทบุรี.. การกระทำของพระองค์เป็นส่วนหนึ่งทำให้ทัพอยุธยาอ่อนแอลง และต้องเสียให้กับข้าศึกในที่สุด.. แม้ว่าพระองค์จะกลับมากู้กรุงได้ในอีก 6 เดือนต่อมา.. ก็ตาม
พระยาวชิรปราการ (สมเด็จพระเจ้าตากสิน) ถูกกล่าวหาว่าเป็นคนขลาดหนีทัพเพื่อรักษาชีวิต ในขณะอยู่ท่ามกลางศึกศัตรู
พระยาวชิรปราการ (สมเด็จพระเจ้าตากสิน) รักษาชีวิตและกลับมากู้กรุงหลังจากเสียกรุงไปแล้ว และได้รับการกล่าวขานว่าเป็นผู้กอบกู้บ้านเมืองมาจนทุกวันนี้
ชาวบ้านบางระจันกล้าหาญสู้จนตัวตายเพื่อรักษาแผ่นดินที่มั่นไม่ยอมถอยจน ตายทั้งหมด "เขาเหล่านั้นทำถูกหรือไม่ ??"
พระยาวชิรปราการ (สมเด็จพระเจ้าตากสิน) หนีทัพ (ยอมถูกเยาะเย้ยถากถาง) เพื่อรอเวลา รวบรวมไพร่พล กลับมากู้กรุงภายหลัง "พระองค์ทำถูกหรือไม่??"
ถ้าเป็นท่าน... ท่านจะเลือกที่จะแสดงความกล้าหาญในลักษณะใด
ปูนนก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น