แดงเชียงใหม่

กราบสวัสดี พี่น้องทุกๆท่านที่เข้ามาเยี่ยมเยือน Blog นปช.แดงเชียงใหม่ ขอเรียนชี้แจงสักนิดว่า เรา ”แดงเจียงใหม่” เป็นกลุ่มคนชาวเจียงใหม่ที่เคารพรัก กติกาประชาธิปไตย ต่อสู้และต่อต้านเผด็จการทุกรูปแบบ อยากเห็นประเทศชาติภายภาคหน้า มีความเจริญ ประชาชน รุ่นลูกหลานของเราอยู่อาศัยอย่างร่มเย็นเป็นสุขในประเทศของพวกเราเอง ไม่มีกลุ่มอภิสิทธิ์ชนกลุ่มใดมาสูบเลือดเนื้อ แอบอ้างบุญคุณเฉกเช่นในยุคนี้ที่พวกเราเห็น การที่จะได้รับในสิ่งที่มุ่งหวังก็ต้องมีการต่อสู้แสดงกำลังให้สังคมได้รับรู้ และเพื่อที่จะให้กลุ่มบุคคลที่มีอำนาจในปัจจุบันได้เข้าใจในสังคมที่ก้าวหน้าเปลี่ยนแปลงไป ไม่อาจฝืนต่อกระแสการพัฒนาของโลก การต่อสู้ร่วมกับผองชนทั่วประเทศในครั้งนี้ เรา " แดงเจียงใหม่ " ได้ร่วมต่อสู้ทุกรูปแบบ และ ในรูปแบบที่ท่านได้เข้ามาร่วมอยู่นี้ คือการเผยแพร่ข่าวสารต่อสังคม

เรา " แดงเจียงใหม่ " ขอเชิญชวนร่วมกันสร้างขวัญ และกำลังใจให้เพื่อนพ้องน้องพี่ร่วมกัน


"อันประชาสามัคคีมีจัดตั้ง
เป็นพลังแกร่งกล้ามหาศาล
แสนอาวุธแสนศัตรูหมู่อันธพาล
ไม่อาจต้านมวลมหาประชาชน"

.

วันจันทร์ที่ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

พี่ครับ ขอบคุณมากครับ วันนี้พวกผมยังไม่ได้ทานครับ (อ่านแล้ว น้ำตาไหล)


พี่ครับ ขอบคุณมากครับ วันนี้พวกผมยังไม่ได้ทานครับ (อ่านแล้วน้ำตาไหล)แบ่งปัน


วันอาทิตย์เวลา 16:42 น.


ใครอาจจะมองว่า บ้า เวอร์อีกแล้ว ก็ช่าง แต่เรามีความสุขที่ได้ทำ
วันนี้ก็เป็นอีกครั้งหนึ่งที่เราเอาอาหารไป ให้ทหาร แต่แตกต่างจากทุกครั้งเพราะครั้งนี้
ของที่เรานำไปวันนี้คือ ข้าวต้มมัด 200 มัด ข้าวเหนียวหมูทอด 50 กล่อง
เราคิดแล้วว่าน่าจะเป็นของที่กินง่ายและอยู่ท้อง ไม่เหมือนทุกครั้งที่เราเอาอาหารแห้งไป นม
น้ำดื่มกระป๋อง เพราะคิดว่าครั้งนี้ต้องการให้กินและออยู่ท้อง เราคิดไว้ว่าจะไปรอบๆ นอก
ที่จะไม่รบกวนการทำงานของ ทหาร เราโทร ถามกับ นายทหารท่านหนึ่ง คิดว่าไปตรงที่ปลอดภัยหน่อย
ก็ไป ยศเส หัวเฉียว แต่นายท่านที่คุยกับเราทางโทรศัพท์ บอกให้เราไป
ตรงแยกพญาไท เราก็เลยไป และผ่าน อนุเสาวรีย์ ติดอยู่ 2-3 ชม เราก็เลยประสบเหตุ
ซึ่งเราไม่คิดว่าจะเจอ ที่ซอย รางน้ำ ซอยหมอเล๋ง เราเห็นทหารซุ่มอยู่ตามหลังรถ จำนวนมาก
และไทยมุงอีกเพรียบ (ไม่น่าเลยเค้าทำงานลำบาก) เราขับรถเลยกันมาและคุยกันว่าจะจอดเอาอาหารให้
ทหาร ดีไหม และคิดว่า เค้าทำงานอยู่อย่าดีกว่า

แต่พลันคิดว่า กองทัพก็ต้องเดินด้วยท้องเช่นกัน จึงขับรถให้เลยมาแล้วจอดในตรงที่ปลอดภัย หอบหิ้วอารไปให้ทหาร ที่อยู่ตรงรางน้ำ และพญาไท เค้าตกใจค่ะแต่ยิ้มกว้าง มาก ๆๆ ถามทหารว่าทานได้ไหมเค้าบอกว่า

" พี่ครับ ขอบคุณมากครับ วันนี้พวกผมยังไม่ได้ทานครับ ผมกินได้ครับ ผมจะกินครับ ตรงนี้ไม่ปลอดภัยพี่ไปเลยครับ "

เราอึ้ง ค่ะ และกำลังจะกลับ ทหารเรียกอีก พี่ครับขอบคุณครับ ขอโทษนะคะ ตอนที่วิ่งกลับมาที่รถ น้ำตาไหลไม่รู้ตัวค่ะ และไม่ได้พูดอะไรกับเค้าเลย เสียงเค้ามันก้องและเต็มอยู่ในใจ เราเลยมาอีกจุดตรง พญาไท เราจอดรถ ไกลหน่อยและหอบหิ้วเช่นเดิมแต่เราเห็นทหารแต่ไกลแล้วค่ะ พวกเค้า มองเราเป็นตาเดียวเลยค่ะ รู้สึกเหมือน เค้าตั้งคำถามอยู่ในใจว่า ของพวกเค้ารึ เปล่า นะ เราเลย ตะโกนว่า
คุณทหารคะ คุณ ตร คะ เอาอาหารมาฝากค่ะ
เค้ายิ้มเลยค่ะ และเดินมารับพร้อม พูดว่า
พวกผมขอบคุณพี่มากที่กล้ามาวันนี้อาหารพวกเราช้าหน่อยครับ ปกติประชาชนผ่านมาเยอะแต่วันนี้ถ้าไม่จำเป็นก็
คงไม่มีใครอยากออกมา มันอันตรายครับ "ขอบคุณมากๆๆ นะครับ ที่อุตสาห์มา"
เราตอบไปว่า
ต้องขอบคุณ พวกคุณ ทุกคนมากกว่าค่ะ ขอบคุณมากนะคะ และขอให้ปลอดภัยทุกคนค่ะ
เรายิ้มทั้งน้ำตาอีกครั้งค่ะ กลับมาถึงรถ ของบนรถหมดแล้วเราเดินทางกลับ แต่นั่งคิดว่าตอนแรกเราไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าจะไปดีไหม แต่ตอนนี้ เราคิดว่า พรุ่งนี้คงต้อง เพิ่มข้าวเหนียวหมู เป็น 200 กล่องและเราจะไปอีกพรุ่งนี้ อย่างระวัง

http://www.pantip.com/cafe/woman/topic/Q9267961/Q9267961.html

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ผู้ให้ข้อมูลร่วมกัน