กวีประชาไท: สู่อิสรีย์
Mon, 2010-07-05 13:02
เพ็ญ ภัคตะ
ใครเอาตาข่ายเข้า ครอบคลุม
ขังกักข้า ณ ขุม ค่ายนี้
เรื่องราวรอบรายรุม ร้าวรวด
ยิ่งขยับกลับถูกขยี้ คับข้องขื่อคา
อกระอุคุคลั่งแค้น แดนคุก
ยังอาจเสพอวลสุข โทษสิ้น
หัวใจที่ทานทุกข์ ทวีเทวษ
สิดับดวงแดดิ้น บ่ สิ้นพันธนา
เรียวปีกหักปีกแล้ว ปักษา
กรงเปิดบ่อาจพา ชีพพ้น
โปรยใจปาดปัญญา เป็นเหยื่อ
พลีเซ่นกรีดเลือดข้น ปีกข้าสังเวย
เคยร่วมเคยเรียกร้อง อิสรีย์
อาวุธเพียงคมกวี พรั่งพร้อม
เคยขบถเชิดธงสี แดงสาด
หาญหักบ่ยอมน้อม ยุดยื้ออยุติธรรม
เคยหนีไปสุดหล้า ฟ้าเขียว
เห็นโลกโดยแสงเดียว หิ่งห้อย
วิญญาณบ่อาจเยียว โอสถ
พรุนพร่างกระสุนพร้อย ผลึก น้ำตาเพลิง
ผกาโปรยกลีบแย้ม ทางเลือก
เสียงมนุษย์กระสนกระเสือก เกลือกไส้
ข้าดิ่งชีพจนเชือก กระชับร่าง
ทิ้งทุ่งดวงดอกไม้ สู่ห้วงสมุทรเหว
มีใจไว้ ต่อสู้ โลกเข็ญ
ศิลาเปื่อยเน่าเป็น ซากร้าง
นามธรรมเบิ่งบเห็น หายเปล่า
ยังหยัดยืนอยู่ข้าง มนุษย์ช้ำอาดูรชน
บ่ควานบ่ไขว่คว้า อิสรีย์
พันธะข้ายัง มี มากท้น
ใช่อ้างอวดบารมี โพธิสัตว์
ตราบมนุษย์ยังถูกปล้น ย่อมเปื้อนหัวใจกวี
ปัญญาชนมองผ่านข้าม เมินไป
ปีนเถิดเนินไศล รกร้าง
ข้าเพียงปีกปราชัย นกป่า
อิสรภาพบ่อาจอ้าง ปล่อยฟ้าปลิวสวรรค์
ข้าขังปีกหักไว้ ในกรง
ขนรุ่ยเป็นผุยผง ผุสะบั้น
เพียงร่างที่ดำรง รอเปื่อย
ชัยชนะเหนือปีกนั้น ย่อมพ้นพันธนา.
* จากรวมบทกวี "ปุษปัญชลี" บุปผากวีเพื่อชีวิตอิสระ สนพ.แพรเดือน ปี ๒๕๓๒ รื้อค้นบทกวีอายุสองทศวรรษ เขียนขึ้นก่อนพฤษภาทมิฬ ๓๕ และ ๕๓ เพื่อมอบให้กับการต่อสู้ของกวี-นักเขียนประชาไท โดยเฉพาะกวีศรีประชา วิสา คัญทัพ ที่กำลังร่อนเร่ "ยิ่งขยับกลับถูกขยี้ คับข้องขื่อคา"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น