แดงเชียงใหม่

กราบสวัสดี พี่น้องทุกๆท่านที่เข้ามาเยี่ยมเยือน Blog นปช.แดงเชียงใหม่ ขอเรียนชี้แจงสักนิดว่า เรา ”แดงเจียงใหม่” เป็นกลุ่มคนชาวเจียงใหม่ที่เคารพรัก กติกาประชาธิปไตย ต่อสู้และต่อต้านเผด็จการทุกรูปแบบ อยากเห็นประเทศชาติภายภาคหน้า มีความเจริญ ประชาชน รุ่นลูกหลานของเราอยู่อาศัยอย่างร่มเย็นเป็นสุขในประเทศของพวกเราเอง ไม่มีกลุ่มอภิสิทธิ์ชนกลุ่มใดมาสูบเลือดเนื้อ แอบอ้างบุญคุณเฉกเช่นในยุคนี้ที่พวกเราเห็น การที่จะได้รับในสิ่งที่มุ่งหวังก็ต้องมีการต่อสู้แสดงกำลังให้สังคมได้รับรู้ และเพื่อที่จะให้กลุ่มบุคคลที่มีอำนาจในปัจจุบันได้เข้าใจในสังคมที่ก้าวหน้าเปลี่ยนแปลงไป ไม่อาจฝืนต่อกระแสการพัฒนาของโลก การต่อสู้ร่วมกับผองชนทั่วประเทศในครั้งนี้ เรา " แดงเจียงใหม่ " ได้ร่วมต่อสู้ทุกรูปแบบ และ ในรูปแบบที่ท่านได้เข้ามาร่วมอยู่นี้ คือการเผยแพร่ข่าวสารต่อสังคม

เรา " แดงเจียงใหม่ " ขอเชิญชวนร่วมกันสร้างขวัญ และกำลังใจให้เพื่อนพ้องน้องพี่ร่วมกัน


"อันประชาสามัคคีมีจัดตั้ง
เป็นพลังแกร่งกล้ามหาศาล
แสนอาวุธแสนศัตรูหมู่อันธพาล
ไม่อาจต้านมวลมหาประชาชน"

.

วันพฤหัสบดีที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

สายใยแห่งกวีนิพนธ์ เปิดแล้วสำหรับผู้สนใจ สามารถส่งมาแลกเปลี่ยนเพื่อศึกษาร่วมกัน จะเป็นพระคุณยิ่ง

28 กรกฎาคม, 2010 - 11:12 | โดย narongyuth


หลักการที่จะคัดกรองเนื้อความในบทกวีแต่ละชิ้น แต่ละบทนั้น ถือเอาการสื่อถ้อยภาษาของผู้เขียน ที่กรองกลั่นมาระดับหนึ่ง ซึ่งดูที่ถ้อยสำนวนโวหารและความจูงใจ ต่อความรู้สึกพิเศษอย่างใดอย่างหนึ่ง ในการสื่อถึงความมีชีวิตในระดับต่าง ๆ ไป โดยผู้เข้ามาเขียนหรืออ่านคอลัมน์สายใยแห่งกวีนิพนธ์ อาจจะได้เป็นผู้มีส่วนร่วมสร้างวาทแห่งกวี ผลิหน่อต่อยอดหรือหยั่งรากแก้วรากขวัญของผู้สนใจต่อไป

ขอเชิญทุก ๆ ชื่อชั้น ทุกสถานะ ทุกท่าน ส่งผลงานกวีนิพนธ์มาที่ inseea@hotmail.com

ประเดิมบทแรกด้วย


"คลายความรู้สึก"


ในผืนดินฉ่ำแล้ง ผุดเผย

โอ้มิ่งขวัญรากเอย มิ่งแก้ว

ในที่อยู่ยั้งเคย - ฝ่ายิ่ง

โอ้ฝุ่นเมืองแค้นแคล้ว - เผื่อกล้างามเหลือ ฯลฯ

แม้..กวีว่างจากโลก ฤๅ สุข โศก ร่ำร้าวเฝือ

ทุกช่องทางจุนเจือ ฤๅ เอื้อมต่าง ชั่วครั้งคราว ฯ

แม้...มิ่งขวัญฝ่ากรำ ทางลำนำอันเหน็บหนาว

ยิ่งนึกยิ่งปวดร้าว รอยที่ย่ำยังซ้ำเวียน ฯ

ผืนดิน แม้...ฉ่ำแล้ง อาจร้อยแรงจารึกเขียน

อ่านนึกเพ่งใฝ่เพียร เห็นในใจใสวาวแวว ฯ

ฝ่าวาด ฝน แดด ลม ที่ถั่งโถมทุกแนวแถว

ฤๅ บิ่นร้าวอย่างแก้ว เศษชิ้นส่วนรัญจวนรอย ฯ

แม้ทุกสรรพเสียง - ในสำเนียงเรียงไหวร้อย

ดอกชีพอันหยดย้อย ยังหยาดฉ่ำ แล้ง แรง งาม...

..........................

โดย ณรงค์ยุทธ โคตรคำ

แรม 15 ค่ำ เดือน 8 อาสาฬหบูชา

26 กรกฎาคม 2553

https://www.suresome.com/proxy/nph-secure/00A/http/www.blogazine.in.th/blogs/narongyuth/post/3096

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ผู้ให้ข้อมูลร่วมกัน