คอลัมน์ เมืองไทยหรือเมืองใคร?
เรื่อง แผนเสี้ยมเสื้อแดง
โดย กาหลิบ
ภาพประกอบ : เนชั่นกรุ๊ป
กรณี “ปลาบู่ทอง” ของ “อ้อ-อ้าย” (ที่คล้ายกับ “เอื้อย-อ้าย) กับความวุ่นวายในกัมพูชาเที่ยวนี้ ความจริงเป็นเรื่องดีสำหรับฝ่ายประชาธิปไตยในแง่หนึ่ง นั่นคือได้เผยแผนลับเพื่อทำลายความเป็นเอกภาพของคนเสื้อแดงอย่างชัดแจ้ง ทำให้ฝ่ายประชาธิปไตยได้รู้กลลวงของศัตรูเพิ่มขึ้นอีก
เพราะ ทั้งหมดนี้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อให้คนเสื้อแดงเกิดความรวนเร ทำให้ไม่รู้จะทำอะไรต่อไป
เรื่องนี้เริ่มต้นเมื่อผู้กุมอำนาจเก่าเขา รู้ดีว่า หลังจากเปิดไฟเขียวให้นักฆ่าอาชีพเข้าสังหารโหดประชาชนผู้บริสุทธิ์เมื่อ เดือนเมษายน-พฤษภาคมอย่างคนไร้สติแล้ว ความโกรธแค้นของมวลชนได้กระจายตัวจากราชประสงค์จนบัดนี้ขยายไปทั่วประเทศไทย และในแทบทุกครัวเรือน ภาพความโหดร้ายยังประทับตาและประทับใจแต่ละคนอย่างไม่รู้ลืม ด้วยความช่วยเหลือของเทคโนโลยีการสื่อสารสมัยใหม่
แทนที่จะหวาดกลัว เข็ดขยาด มวลชนวันนี้กลับกลายเป็นคนใหม่ คือนักสู้หัวก้าวหน้า ผู้มีหัวใจกล้าหาญ เด็ดเดี่ยว และมุ่งมั่น สามารถรอคอยเวลาแห่งชัยชนะอันแท้จริงของมวลชนได้
บทเรียนจากอดีต หมาดๆ ก็ชัดเจน แนวทางต่อสู้ต้องยกสูง ไม่เล่นเกมเด็กเพื่อต่อรองเอาอะไรเล็กๆ น้อยๆ อย่างไม่สมศักดิ์ศรี แกนนำต้องมีจิตสาธารณะและไม่เอาประโยชน์ส่วนตัวขึ้นก่อน และต้องมุ่งที่โครงสร้างการปกครองของประเทศและระบอบประชาธิปไตยที่แท้
รอย เลือดราชประสงค์กลายเป็นการก้าวข้ามครั้งสำคัญ ข้ามความเป็นทาส ข้ามความเป็นไพร่ และข้ามความเป็นนักเลือกตั้ง สู่ความเป็นพลเมืองที่อยู่ร่วมกับผู้มีอำนาจได้อย่างเสมอบ่าเสมอไหล่
ความ กลัวของฝ่ายอำนาจเก่าจึงมีมาก การยกเลิกพระราชกำหนดที่ให้อำนาจฆ่าคนและละเมิดสิทธิคนจึงยังทำมิได้
อ้อย เข้าปากสุนัขแล้วจะคายอย่างไร
แผนต่างๆ จึงถูกเข็นออกมารับมือกับมวลชนอย่างรีบเร่ง
กรณีผู้ต้อง สงสัยคดี “วางระเบิด” ที่ทำการพรรคภูมิใจไทยทั้ง ๒ คนที่หนีไปถูกจับที่กัมพูชานั้น ไม่ใช่เรื่องสลับซับซ้อนอะไรเลย เพียงถามคำถามให้เป็นระบบและนำคำตอบมาเรียงกัน ก็จะรู้เองว่าเป็นงานของคนเสื้อแดงหรือเป็นแผนทำลายฝ่ายประชาธิปไตย
ทำไม ไปวางระเบิดในช่วงที่เขาคง พ.ร.ก.สถานการณ์ฉุกเฉินอยู่ ทั้งที่รู้ว่าโอกาสกระทำการให้สำเร็จแทบจะไม่มีเอาเลย?
ทำไมวาง ระเบิดพรรคภูมิใจไทยทั้งที ไม่ทำให้มันใหญ่โตรุนแรงกว่านั้น เสี่ยงชีวิตเสี่ยงตายไปทำไมเพื่อจะสะกิดผิวเขาเท่านั้น?
ทำไมดันไป เลือกเอาคนที่มีชื่อเสียงทางสังคมขนาดร่วมหาเงินโดยเสด็จพระราชกุศลมาแล้ว มาเป็นมือระเบิดให้มันกระฉ่อนไปเปล่าๆ?
ทำไมผู้ต้องสงสัยว่าจะเป็น ผู้ก่อการร้ายถึงเดินทางข้ามพรมแดนโดยประทับตราหนังสือเดินทางอย่างเรียบ ร้อยเหมือนนักท่องเที่ยว?
ทำไมตำรวจตรวจคนเข้า (และออก) เมืองไม่จับตัวเอาไว้ตอนที่เดินทางออกนอกประเทศ?
ทำไมเมื่อเรื่องแดง ขึ้น รัฐบาลไทยกลับทำท่าพูดไม่ออก ไม่ยอมขอให้รัฐบาลกัมพูชาส่งตัวคนทั้งสองกลับประเทศในฐานะผู้ร้ายข้ามแดน?
ทำไม รัฐบาลกัมพูชาตัดสินใจส่งตัวคนทั้งสองกลับมาเองเหมือนไม่ต้องการเกี่ยวข้อง กับวิชามารของฝ่ายอำนาจเก่าของไทยที่จะนำไปสู่ความตึงเครียดระหว่างประเทศ?
ทั้ง หมดนี้ตอบกันให้ดีๆ เถิดครับ แล้ววิญญูชนทั้งหลายจะรู้เองว่า แผนการนี้เขาเขียนเอง ชงเอง ดื่มเอง
จนสุดท้ายก็สำลักเองขนาดไหน
ทั้ง หมดนี้เพื่อจะให้คนเสื้อแดงโกรธเกลียดกันเองเท่านั้น
แต่ขอโทษ-ไม่ สำเร็จครับ.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น