เป็นอีกเหตุการณ์หนึ่งที่เป็นเรื่องเล่าจากปาก ของพี่น้องเราที่ไปร่วมชุมนุม ที่เก็บเกี่ยวความรู้สึกต่างๆมาเป็นตัวหนังสือให้อ่านกันในอีกมุมมองที่ต่าง ออกไปของลุงเติม..
ครูเกวลิน ผู้หญิงวัยกลางคนที่เออรี่รีไทร์ ตัวเองออกมาแล้ว
ภาพควันทะมึนดำลอยอ้อยอิ่งเหนือเมืองฟ้าอมร ย่อมเป็นภาพที่ใครหลายคนมิอาจลืม
ม่านควันสีดำที่เกิดจากการเผายางรถยนต์ ไม่เพียงเป็นม่านกั้นการมองเห็นจากโลกภายนอก แต่ยังเหมือนกับม่านแห่งอคติทึบหนา
กลับพะเยาหลังจากการชุมนุมได้ไม่กี่วัน ครูเกวลิน โอฬารพาณิชย์
ก็ได้รับตำแหน่งใหม่อย่างงงๆ เมื่อมีคนของอำเภอมาขอให้ช่วยรับหน้าที่
“อาสาปกป้องสถาบัน” และ ประธานโครงการพัฒนาชุมชนและครอบครัว
ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ไม่มีวี่แววที่ทางการจะมาสนใจหรือทาบทามแม้แต่น้อย
“อาจเป็นคำสั่งมาจากส่วนกลาง เขาคงเห็นว่าคนที่นี่รู้จักเราเยอะ
เรารู้สภาพท้องถิ่นดี
และเห็นว่าเราเป็นคนเสื้อแดงด้วย คงกลัวว่าเราจะไปปลุกระดม
ก็เลย บล็อกด้วยวิธีนี้ ข้าราชการครูผู้เออรี่รีไทร์ตั้งสมมตติฐาน
วิธีการที่รัฐบาลแต่งตั้งตำแหน่งพิเศษดังกล่าวให้ ชวนให้นึกถึงเมื่อครั้งรัฐบาลเปรม
ใช้มาตรการ 66/2523 ทำให้เกิดผู้ร่วมพัฒนาชาติไทย โน้มน้าวใจให้สมาชิกพรรคคอมมิวนิตส์ทิ้งปืนออกจากป่า
กลยุทธ์เอาน้ำเย็นเข้าลูบครั้งนั้น ปลดล็อกความขัดแย้งจนทำให้คนไทยในป่าหวนคืนเมือง
หลังจากพรรคคอมมิวนิสต์เองก็อ่อนแอ ลงไปมากแล้ว
ความแตกแยกทางการเมืองในครั้งนี้ร้าวลึกยิ่งกว่ารบกับคอมมิวนิสต์หรือเปล่า
เป็นเรื่องยากที่จะตอบได้ แต่การเอาน้ำเย็นมาลูบก็อาจบรรเทาความลุ่มร้อนในใจลงได้
“ถึงเราเป็นอาสาปกป้องที่เขาตั้งมาถ้ามีชุมนุมอีกเราก็ไปอีก
เพราะเรารู้ว่าเสื้อแดงด้วยกัน บ่มีหยัง มีแต่ใจ๋ ..ใจ๋เกินร้อย
อย่าไปสร้างภาพให้เขาเป็นคอมมิวนิตส์ เป็นผู้ก่อการร้าย พวกเราไม่ได้น่ากลัวอย่างนั้น
การไปอยู่เมืองหลวงครั้งที่นานที่สุดในชีวิต ตั้งแต่วันดีเดย์
ไปอยู่เฝ้าเต้นท์เสื้อแดงพะเยาตั้งแต่แรกเริ่มจนถึงวันท้ายๆ
ถ้าไม่นับเหตุการณ์รุนแรงอันน่าสะเทือนใจแล้ว
ครูเกวลินบอกว่าสิ่งที่ได้กลับมาคือมิตรภาพและความรู้สึกดีๆ ระหว่างผู้คน
ที่ยัดลงกระเป๋าเก็บกลับบ้านเท่าไรก็ยัดไม่หมด
“ร้อนก็ร้อน เราก็นอนกันไป มีอะไรก็มาแบ่งกัน
เราพูดอะไรพูดจริงเราไม่ได้ไปก่อการร้าย ไมโครโฟนเราก็ไม่ได้ไปจับ
ไม่ได้ไปแช่งใครสักคนไม่มีอาวุธจะไปทำร้ายใครเลย
คนที่ด่าว่าเราไปยึคพื้นที่สร้างความวุนวาย เราก็เข้าใจเขานะ
เขาคงอยากทำมาหากิน ก็รู้ว่าเขาโมโหแต่เราก็ต้องทำหน้าที่ของเรา
หน้าที่ใครหน้าที่มัน เราก็เหนื่อยเหมือนกัน ถ้ามัวแต่ไปเรียกร้องก็จะไม่ได้ทำมาหากินก็อยากได้พักบ้าง
ครูไม่ได้ปฎิเสธว่าคนเสื้อแดงนั้นก็อยากกลับบ้าน ไปพักไปทำมาหากิน
แต่สิ่งที่ทำให้ปักหลักอยู่จนครบ2 เดือน สิบวัน เพราะเรื่องของหัวใจเป็นหลัก
หลังเหตุการณ์วันที่ 10 เมษายน เราไม่กลับเพราะสงสารคนที่เขาอยู่ คนที่ยากจน คนที่สุขภาพไม่ดีก็มี
เขายังอยู่กันเลย แต่เราพร้อม ทำไมเราไม่อยู่
อย่างน้อยเต้นท์พะเยา เราต้องอยู่
ถ้ามีคนตายไปหนึ่งคนและเราหนีกลับบ้านไปญาติเขาคงจะเสียใจเหมือนเราทิ้งให้เขาต้องตายเปล่า
เพราะฉะนั้นเราต้องอยู่ด้วยกัน เจ็บก็ต้องเจ็บด้วยกัน
มีคนเร่ร่อนคนหนึ่งมาขอให้เราช่วยทำบัตรแดงให้เพราะเขาไม่มีบัตรประชาชน
เขารู้สึกว่ามันเป็นเรื่องโก้ ครูก็ได้ช่วยไป พอแกมีบัตรแกก็ได้ทำงานในม๊อบ
มีค่าจ้างวันละ 150 บาท พอเสร็จงานแล้วแกก็โทรมาหา
บอกว่า ขอบคุณที่อาจารย์ช่วยเหลือผม จากคนเร่ร่อนตอนนี้ผมมีที่อยู่ที่กินแล้ว
คุณ
อยู่ที่นั่นเหมือนกับเราได้ศึกษาคนหลายระดับตั้งแต่รัฐมนตรียันรากหญ้า
ชีวิตคนหลายแง่มุมแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันหากจะมีสิ่งหนึ่งเปรียบเหมือนใบปริญญา
คงไม่พ้นถุงใบยักษ์ที่รูดซิบเทออกมาแล้วมีทั้งเสื้อสีแดง ผ้าพันคอ ตีนตบ ผ้าโพกศรีษระ หัวใจตบ
กองทับกันพะเนินเทินทึกแทบจะครบทุกอุปกรณ์ที่มีในการชุมนุม
ราวกับว่าได้ไปศึกษาในมหาวิทยาลัย ราชประสงค์ครบหลักสูตร
ของพวกนี้เราจะเก็บไว้เป็นที่ระลึก เป็นประวัติศาสตร์ในอนาคตจะเอามาให้ลูกให้หลานดู
ว่าได้เข้าไปร่วมต่อสู้กับคนเสื้อแดงมานะ
ในบรรดาของทั้งหมดที่เอาออกมานั้นสิ่งที่ครูเห็นว่าสำคัญที่สุดคือ
เบอร์โทรเป็น พันหมายเลขที่จดลงทั้งกระดาษ ทั้งสมุดจนเต็มหลายเล่ม
เพราะนี่คือช่องทางในการเชื่อมโยงถึงกันแม้ไม่ได้อยู่ร่วมชุมนุมด้วยกันแล้ว
เราว่าวิธีที่ดีที่สุดในการเยียวยา คือเอาคนเสื้อแดงด้วยกันไปเยียวยา
แค่เราโทรไปคุยสารทุกข์สุกดิบเขาก็ดีใจแล้ว เบอร์โทรเราไม่เคยทิ้ง
คนอื่นอาจจะกลัวว่าทางการจะค้นเจอ จึงเผาทิ้งไป แต่เราจะพกไปไหนมาไหนตลอด
คิดถึงใครก็โทรหา มีหลายคนโทรมาปรึกษา เราก็ให้กำลังใจสร้างกำลังใจให้เข้มแข็งว่าอยู่ได้
สร้างให้คนอื่นเห็นว่าไม่มีอะไร เราไม่ได้เป็นผู้แพ้ ชนะไม่ชนะไม่สำคัญ
ทุกวันนี้พยายามโทรหาญาติคนตายให้เขารู้ว้า เราไม่ได้ทิ้งกัน เรายังคิดถึงกันอยู่
คนที่เขารักไม่ได้ตายเปล่า
ในบรรดาของสะสมที่เก็บ ครูภูมิใจกับหมวกปีกกว้างที่เหมือนกับของเสธแดงสวมประจำ
ชอบเพราะเห็นท่านใส่ และรัก ศรัทธาในตัวท่าน เสียดายที่ท่านถูกลอบกัด
แต่ก็พยายามคิดว่าท่านหมดกรรมของท่านแล้ว
ถึงพรุ่งนี้จะมีคนมายิง อภิสิทธิ์ กับสุเทพตาย แบบนี้บ้าง
เราก็จะคิดว่ามันเป็นกรรมที่เขาได้ก่อไว้ แต่ละคนต้องชดใช้กรรม !!!
Puk_Lanna
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น