ชะตา กรรมของผู้สังหารหมู่ฉากสุดท้ายของผู้บงการตัวจริง

โดย ศิวเนตร พิศมายา

ยังมีควันหลงที่เป็น การวิพากษ์วิจารณ์ต่อเนื่องจาก “การขอพื้นที่คืน” รวมทั้ง “การกระชับพื้นที่” ณ แยกราชประสงค์
โดยมีการใช้กำลังทหารพร้อมอาวุธ สงครามและกระสุนจริง รถหุ้มเกราะ ภายใต้คำสั่งของรัฐบาลนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ
แม้จะมีการอ้างอิงถึงพวกก่อการร้ายไอ้โม่งชุดดำเข้ามาเกี่ยว ข้องอย่างไรก็ตาม แต่เด็กอมมือก็สงสัยกันทั้งบางว่า
นั่นเป็นการกระทำ เพื่อเป้าหมายหวังยุติการชุมนุมของประชาชนหรืออะไรกันแน่?
ผลสุดท้าย การชุมนุมก็ลงเอยเป็นการเสียชีวิตหมู่ครั้งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์การ เมืองไทยยุคใหม่
เป็นการตายหมู่ที่โจ๋งครึ่มที่สุดต่อหน้าสายตาของผู้ สื่อข่าวต่างประเทศ
ซึ่งเผยแพร่ข้อมูลไปทั่วโลก และบางคนก็ตกเป็นเหยื่อสังหารในครั้งนี้ด้วย...

นานาประเทศทั้งในอา เซียน สหรัฐอเมริกา สหภาพยุโรป สหประชาชาติ ต่างเรียกร้องให้รัฐบาลใช้สันติวิธี
และเจรจาต่อผู้ชุมนุมตามวิถีทาง ประชาธิปไตย ก่อนหน้าเหตุการณ์ของทุ่งสังหารทั้งสองแห่งจะเกิดขึ้น
แต่ ก็ไม่สามารถหยุดยั้งความตายหมู่ในครั้งที่ผ่านมาได้เลย...
ไม่ทราบเป็น ความใจร้อนของไอ้พวกก่อการร้ายหรือเป็นความย่ามใจของออทิสติกคนใด?

แม้ แต่ประชาชนผู้ใช้แรงงานในหลายประเทศ เช่น
บังกลาเทศ ฟิลิปปินส์ องค์กรสิทธิมนุษยชนสากล ต่างประณามการฆาตกรรมซึ่งรัฐบาลแถลงให้เป็นฝีมือไอ้โม่ง
มีการเรียกร้อง ให้นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ หยุดการคุกคามที่กระทำต่อเนื่องกับผู้ชุมนุมในขณะนั้น
แล้วให้ยุติการ ปิดบังตัดแต่งข้อมูลข่าวสาร แต่รัฐบาลก็หาได้ยี่หระต่อข้อเรียกร้องดังกล่าว
ใช้กฎหมายที่ผู้อื่นเรียกเป็นฟาสซิสต์ กระทำการจำกัดสิทธิเสรีภาพของประชาชน
ส่วนนายอภิสิทธิ์กลับแถลงให้เป็น ความพยายามสร้างนิติรัฐอย่างเคร่งครัด แม้มีข้อสงสัยถึงนิติธรรมก็ตาม?

ใน ขณะนี้องค์กรยุติธรรมอย่างศาลอาญาระหว่างประเทศและองค์กรสิทธิมนุษยชนแห่งสห ประชาชาติ
ในฐานะสถาบันระดับโลก กำลังจะรุกคืบเข้าทำการสอบสวนถึงกรณีที่เกิดขึ้น
แต่รัฐบาลไทยได้ร้อง เสียงหลงว่าห้ามเข้ามาแทรกแซงกิจการภายใน ไม่รู้จะกลัวอะไร?
นอกจากกลัว จะถูกหมายหัวถึงโทษในฐานะ “อาชญากรสงคราม” ซึ่งผู้นำหลายประเทศก็เคยเจอชะตากรรมนี้ไปแล้ว?
ส่วนประเทศไทยไอ้พวกก่อ การร้ายมีโอกาสกลายเป็นอาชญากรสงครามกระมัง?

การสังหารหมู่ Massacre หรือ Genocide มีคำจำกัดความอันมีลักษณะซึ่งผู้สังหารเข้าข่ายเป็นอาชญากรสงคราม
มีข้อ พิจารณาดังนี้
ประการแรกเป็นการสังหารหมู่ผู้คนจำนวนมาก มีเป้าหมายที่เป็นพลเรือน ผู้ชาย ผู้หญิง เด็ก คนชรา
และแม้กระทั่งทหาร ที่ไม่มีอาวุธ เหยื่อสังหารเหล่านี้เป็นผู้บริสุทธิ์ที่ไม่สามารถจะป้องกันตนเองได้
ประการ ที่สองเหยื่อสังหารเป็นคนที่อยู่ในชุมชนเดียวกัน เป็นพลเมืองของรัฐบาลเดียวกัน ประเทศเดียวกัน
ประการที่สามเหยื่อ สังหารต่างถูกยัดข้อหาว่าผิดกฎหมายบ้างก็ไม่ผิด ถูกปลุกระดมกล่าวร้ายด้วยสื่อของรัฐ
หรือที่ครอบงำโดยรัฐ ขณะที่สื่ออื่นๆในประเทศถูกปิดกั้นโดยเบ็ดเสร็จ ให้สังคมได้รับข้อมูลของรัฐเพียงฝ่ายเดียว

การกล่าวด้วยข้อเท็จจริง อีกชุด สร้างข้อมูลใหม่อย่างซึ่งหน้าด้วยจินตกรรม วาทกรรม กิจกรรม หรือมายาประดิษฐ์อื่นๆ
ตามแต่จะหามาได้ ดำเนินการเฉลี่ยจินตนาการ ปลุกกระแสสังคมให้เชื่อตามนั้นอย่างที่อยากให้เชื่อ
แม้ข้อเท็จจริงอีก ชุดนั้นจะถูกบันทึกเผยแพร่อย่างไร้พรมแดนต่อหน้าสายตาของชาวโลก
ซึ่งไม่ เห็นด้วยกับวิธีการที่เรียกว่า “เฉลี่ยจินตนาการ (Average Imagination)” อันเป็นจิตวิทยาแห่งสงคราม
มุ่งหวังการรับ “ใบอนุญาตสังหาร (License to Kill)” ในการสังหารหมู่แต่ละครั้งของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาแล้ว
ในอดีต ของต่างประเทศเป็นอย่างไร? เหตุการณ์ในประเทศไทยที่ผ่านมาก็ถูกเข้าใจไปในลักษณะนั้นได้?
เพียงแต่ มีความซับซ้อนของผู้ลงมือมากกว่ากัน?

การสังหารหมู่ประชาชนพลเรือน ที่บริสุทธิ์ ปราศจากอาวุธในครั้งนี้จึงเป็นการพิสูจน์ระหว่างขบวนการ
หา ข้อมูลหลักฐานของรัฐบาลและองค์กรต่างๆที่รัฐบาลได้แต่งตั้งขึ้นมากับมือ
แต่ ถ้าไม่มีหลักฐานที่หนักแน่นเพียงพอว่าเป็นฝีมือพวกก่อการร้าย...
มันก็มี คำถามว่าการสังหารหมู่ในทุ่งสังหารทั้งเดือนเมษายนและพฤษภาคม
ความหมาย ของ Massacre หรือการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ Genocide ที่เกิดขึ้นมันเป็นฝีมือของใครกันแน่?
ซึ่งความจริงแล้วในระดับนานาชาติ ก็พอจะรู้โฉมหน้าของจอมฆาตกรตัวจริงกันดี
เพียงแต่ขบวนการสอบสวนและหา หลักฐานจะกระทำได้เป็นรูปธรรมเมื่อไรเท่านั้นเอง?

สุดท้ายแล้วเรื่อง นี้ต้องมีผู้รับผิดชอบในชะตากรรมอย่างแน่นอน ขึ้นอยู่กับเงื่อนเวลาแล้วจะมีการตัดตอนสักแค่ไหน?
ก็ได้แต่หวังว่านาย อภิสิทธิ์ นายสุเทพ และบรรดานายพลอีกหลายคน คงไม่มีชะตากรรมสุดท้ายในบั้นปลาย
เหมือนกับนายราโดแวน คารัดซิช อดีตผู้นำชาวเซิร์บ ที่ต้องตายในคุกด้วยข้อหาอาชญากรสงคราม?

http://www.dailyworldtoday.com/columblank.php?colum_id=39759