ใครที่ รู้จักแกนนำหรือคนเสื้อแดงที่ถูกไล่ล่าโดยรัฐบาล...กรุณาเอาข่าว นี้ไปบอกเขาด้วย

Fri, 06/18/2010 - 00:39 | by akausa | Vote to close topic

ถ้าคิดว่าอยู่ในประเทศไม่ปลอดภัยถูกคุกคามอาจจะมีอันตรายถึง ชีวิตหรือถูกคุมขัง

ทางออกของพวกเขาก็คือการขอลี้ภัยทางการเมือง(Political Asylum)ไปอยู่ต่างประเทศ

วิธีที่พวกเขาจะต้องทำมีดังนี้ :

1.เลือกประเทศที่ต้องการไปลี้ภัย

2.เมื่อเลือกแล้วก็ให้ไปที่สถานทูตประเทศนั้นพร้อมกับถือป้ายขอลี้ภัย ถ้าเจ้าหน้าที่สถานทูตไม่ยอมให้เข้าไป ให้นั่งตรงหน้าประตูนั่นเลย รัฐบาลไทยก็คงไม่กล้าแตะท่านแน่

3.ก่อนจะไปให้ทำหนังสือเปิดผนึกถึงเหตุผลการขอลี้ภัยส่งไปยังสื่อต่างๆ โดยเฉพาะสื่อต่างประเทศ โดยนัดวันเวลาที่จะไปไว้ รับรองว่าสื่อจะออกข่าวไปทั่วโลก หากท่านได้รับการปฎิเสธในการขอลี้ภัยจากสถานทูตที่ท่านไปร้องขอ แน่นอนว่าจะถูกประนามไปทั่วโลกเพราะ

การลี้ภัยทางการเมืองของบุคคลนั้นเป็นที่รับรองทั้งในตราสารระหว่างประเท ศอย่างปฎิญญาว่าด้วยสิทธิมนุษยชนสากล (Universal Declaration of Human Rights) มาตรา 14 (1) ที่รับรองว่าบุคคลมีสิทธิที่จะเเสวงหาที่ลี้ภัยจากการประหัตประหาร (หรือการคุกคาม) รวมถึงกฎหมายภายในของรัฐ เช่นรัฐธรรมนูญ (หรือกฎหมายพื้นฐาน) ของประเทศเยอรมัน (มาตรา 16 (2) รัฐธรรมนูญของอิตาลี (มาตรา 10) รัฐธรรมนูญสาธารณะรัฐเชก (มาตรา 43) เป็นต้น ในขณะที่บางประเทศได้รับรองสิทธิการลี้ภัยไว้ในกฎหมายระดับพระราชบัญญัติ เช่น ใน Refugee Act ของสหรัฐอเมริกา

การลี้ภัยทางการเมืองนั้นเป็นนิติสัมพันธ์สองฝ่ายระหว่างบุคคลที่ขอสิทธิ ลี้ภัยกับประเทศที่รับคำร้องการขอลี้ภัย ในทางกฎหมายต่างฝ่ายต่างมีสิทธิด้วยกันทั้งคู่ กล่าวคือ บุคคลทั่วไปมีสิทธิที่จะร้องขอการลี้ภัย (right to Seek Asylum) ในขณะเดียวกัน ก็เป็นสิทธิของรัฐที่จะให้หรือไม่ให้การลี้ภัยเเก่บุคคลนั้น (the Right of State to Grant Asylum) การให้การลี้ภัยหรือไม่เป็นดุลพินิจของรัฐ ไม่มีกฎหมายระหว่างประเทศเเละกฎหมายภายในใดที่กำหนดว่าเป็นหน้าที่ของรัฐที่ จะให้ที่ลี้ภัยทางการเมือง การที่บุคคลใดจะได้รับสิทธิลี้ภัยทางการเมืองหรือไม่ย่อมเป็นไปตามกฎหมาย เเละกฎระเบียบรวมถึงดุลพินิจของเจ้าหน้าที่ของรัฐนั้นๆ เช่นในประเทศฝรั่งเศสหน่วยงานที่ชื่อว่า French Office for the Protection of Refugees and Stateless Persons มีหน้าที่พิจารณาเรื่องการลี้ภัย

ส่วนเงื่อนไขที่บุคคลจะอยู่ในข่ายที่จะได้รับสิทธิลี้ภัยนั้น ส่วนใหญ่กฎหมายของเเต่ละประเทศจะอิงหรืออาศัยคำนิยามของอนุสัญญาว่าด้วยผู้ ลี้ภัยค.ศ. 1951 รวมทั้งพิธีสาร ค.ศ. 1967 เป็นเเนวทางในการพิจารณา ส่วนเรื่องขั้นตอนวิธีการการขอเเละการอุทธรณ์เป็นไปตามกฎหมายภายในของเเต่ล ะประเทศ เงื่อนไขประการสำคัญที่ผู้ร้องจะได้รับสิทธิการลี้ภัยก็คือ ความเกรงกลัวว่าจะถูกประหัตประหาร (Persecute) โดยมีการเลือกปฎิบัติด้วยเหตุผลทางชาติพันธุ์ (race) ศาสนา (religion) สัญชาติ (Nationality) การเป็นสมาชิกของกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง เเละความคิดเห็นทางการเมือง (Political opinion)

สิทธิที่จะขอลี้ภัยไปยังประเทศสหรัฐอเมริกา ฝรั่งเศสและอังกฤษ

Right of asylum in the United States

The United States honors the right of asylum of individuals as specified by international and federal law. A specified number of legally defined refugees, who apply for refugee status overseas, as well as applying for asylum after arriving in the U.S., are admitted annually.

The United States is obliged to recognize valid claims for asylum under the 1951 Convention Relating to the Status of Refugees and its 1967 Protocol. As defined by these agreements, a refugee is a person who is outside his or her country of nationality (or place of habitual residence if stateless) who, owing to a fear of persecution on account of a protected ground, is unable or unwilling to avail himself of the protection of the state. Protected grounds include race, nationality, religion, political opinion and membership of a particular social group. The signatories to these agreements are further obliged not to return or "refoul" refugees to the place where they would face persecution.

This commitment was codified and expanded with the passing of the Refugee Act of 1980 by the United States Congress. Besides reiterating the definitions of the 1951 Convention and its Protocol, the Refugee Act provided for the establishment of an Office of Refugee Resettlement (ORR) within the U.S. Department of Health and Human Services (HSS) to help refugees begin their lives in the U.S. The structure and procedures evolved and by 2004, federal handling of refugee affairs was led by the Bureau of Population, Refugees and Migration (PRM) of the U.S. Department of State, working with the ORR at HHS. Asylum claims are mainly the responsibility of the Bureau of Citizenship and Immigration Services (CIS) of the Department of Homeland Security (DHS).

Right of Asylum in France

Political asylum is recognized in France (droit d'asile) by the 1958 Constitution. It has been restricted due to immigration policies with the December 30, 1993 law, the Debré law of April 24, 1997, the May 11, 1998 law and the December 10, 2003 law. Henceforth, critics, including the Human Rights League (Ligue des droits de l'homme - LDH) have opposed what they see as a practical abandonment of a longstanding European judicial tradition.
Political asylum is also defined in France by the 1951 United Nations (UN) Convention Relating to the Status of Refugees (ratified in 1952), the additional 1967 protocol; articles K1 and K2 of the 1992 Maastricht Treaty as well as the 1985 Schengen Agreement, which defined the European policy on immigration. Finally, right of asylum is defined by article 18 of the Charter of Fundamental Rights of the European Union.

On a purely judicial level, only four conditions may be opposed to the accordance of political asylum to someone who has proven being subject to persecution in their country: the presence of the alien represents a serious threat to public order; the request should be addressed by another sovereign state; the request has already been accepted in another state; or the request is an abuse on the system of political asylum.

The December 10, 2003 law has limited political asylum, giving two main restrictions:

•it invented the notion of "internal asylum": the request may be rejected if the foreigner may benefit from political asylum on a portion of the territory of the state

•the OFPRA (Office français pour la protection des réfugiés et apatrides - French Office for the Protection of Refugees and Stateless Persons [2]) now makes a list of allegedly "safe countries" which respect political rights and principles of liberty. If the demander of asylum comes from such a country, the request is treated in 15 days, and receives no social assistance protection. They may contest the decision, but this does not suspend any deportation order. The first list, enacted in July 2005, included as "safe countries" Benin, Cape Verde, Ghana, Mali, Mauritius Island, India, Senegal, Mongolia, Georgia, Ukraine, Bosnia and Croatia. It had the effect of reducing in six months by about 80% the number of applicants from these countries. The second list, passed in July 2006, included Tanzania, Madagascar, Niger, Albania and Macedonia.[2]
Thus, although the right of political asylum has been conserved in France in spite of the various anti-immigration laws, it has been restricted to some extent. Some people claim that, apart from the purely judicial level, the bureaucratic process is also used to slow down and ultimately reject what might be considered as valid requests. According to Le Figaro, France granted 7,000 people the status of political refugee in 2006, out of a total of 35,000 requests; in 2005, the OFPRA in charge of examining the legitimacy of such requests granted less than 10,000 from a total of 50,000 requests.

Numerous exiles from South American dictatorships, in particular from Augusto Pinochet's Chile and Argentina, were received in the 1970s-80s. As a current example, since the 2001 invasion of Afghanistan, tens of homeless Afghan asylum seekers have been sleeping in a park in Paris near the Gare de l'Est train station. Although their demands haven't been yet accepted, their presence has been tolerated. However, since the end of 2005, NGOs have been noting that the police separate Afghans from other migrants during raids, and expel in charters those who have just arrived at Gare de l'Est by train and haven't had time to make the demand for asylum (a May 30, 2005 decree requires them to pay for a translator for helping them in official formalities)[citation needed][dubious – discuss] .

Right of Asylum in the United Kingdom

Asylum and Immigration Tribunal

In the 19th centry, the United Kingdom accorded political asylum to various persecuted people, among whom were many members of the socialist movement (including Karl Marx). With the 1845 attempted bombing of the Greenwich Royal Observatory and the 1911 Siege of Sidney Street in the context of the propaganda of the deed anarchist actions, political asylum legislation was restricted

หวังว่าข้อเขียนที่ไปค้นคว้ามาให้อ่านกันนี้จะเป็นประโยชน์บ้างไม่มากก็ น้อยนะครับ