โดย Zillah Zillah RED
17 มิถุนายน 2553
เมื่อ มีคนประกาศขออาสาสมัครการ์ดอาสาทันทีที่ประกาศใครต่อใครรอบ ๆ ตัวฉันก็ก้าวออกไปเราไม่มีอุปกรณ์อะไรเลยมีเศษผ้าสีฟ้าเล็ก ๆ ให้แจกจ่ายกันให้รัดไว้ที่แขนบ้างข้อมือบ้างทั้งผู้หญิงทั้ง ผู้ชายพวกเขาเหล่านั้นกำลังก้าวออกไป
ใครลงชื่อแล้วก็นั่งลงบนพื้นถนน บางคนโทรศัพท์หาปลายสาย บางคนหยิบข้าวกล่องมากิน พวกเขากล้ายิ่งกว่านักรบใดๆที่ฉันเคยเห็นในทีวี
ท่ามกลางเสียงปัง ตู้ม ของสามเหลี่ยมดินแดง ด้านในนั้น ฉันก็ไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง แต่หลายวันที่ผ่านมา มีแต่การหามคนเจ็บ และ คนตาย ออกมา
พวกเขาไม่กลัว พวกเขายังคงอาสากันไป นักสู้ภาคประชาชน มือเปล่า กลับกล้าหาญจนฉันอยากจะร้องไห้
หนึ่งเดือนที่แล้ว 17 พค 53 ท่ามกลางเสียงปังๆ ของอีกฟากฝั่งนึงสามเหลี่ยมดินแดง ฉันกับเพื่อนอยู่ตรงอนุสาวรีย์ชัยมาเป็นเวลา 3 วันแล้ว วันนี้มีใครซักคนเอาสติ๊กเกอร์ "stop killing people" และ "หยุดฆ่าประชาชน" มาแจก มีภาพเหตุการณ์ที่ใครอีกหลายคนเอามาแปะตามเสา แล้วในตอนค่ำก็เป็นเวลาที่เศร้าที่สุด เมื่อมีการรับสมัครการ์ดอาสา ...หลายๆคนก้าวออกไปลงชื่อ บางคนหยิบโทรศัพท์มือถือโทรหาทางบ้าน ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาจะเข้าไปตรงที่ทหารซุ่มยิงอยู่หรือเปล่า ฉันไม่กล้าแม้แต่จะถ่ายรูปพวกเขาตรงๆ ฉันกลัวว่าจะจำหน้าพวกเขาได้ มันเหมือนอยู่ในสนามรบที่เราสังหรณ์ใจว่าอาจจะแพ้ แต่การ์ดอาสาหลายๆคนก็ยังก้าวออกไปลงชื่อแล้วนั่งลงกินข้าว เตรียมตัวเข้าไปสู่สมรภูมิ
"ใคร ยังไม่ได้กินข้าว มากินข้าวให้อิ่มนะครับ ๆๆ" ยังจำประโยคนั้นได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น