จะกล่าวเรื่อง สายธาร กาลเวลา
เมื่อไฟลุก ขึ้นมา ปัญญาเกิด
เป็นจุดเล็ก ประวัติศาสตร์ อันเลอเลิศ
เป็นยุคก่อ กำเนิด อารยะธรรม
ยุคแรกนั้น มวลมนุษย์ ไม่สูงเตี้ย
ผู้ปกครอง ไร้ไอเดีย เรื่องสูงต่ำ
บรรพกาล แรกเริ่ม กสิกรรม
ช่วยกันทำ ไล่ล่า และหากิน
ชุมชนใด พัฒนา ก่อนชาวโลก
ก็รุกราน เศร้าโศก โลกขาดศีล
หมดสิ้นแล้ว (ยุค)เสรี ในที่ดิน
เลือดไหลริน สร้างนครรัฐ ขัตติยา
ยุคนี้เป็น เวรกรรม ของชาวทาส
รับใช้ราชย์ (จน)สิ้นชาติ วาสนา
หนึ่งชีวิต (เป็น)สมบัติ แด่ราชา
ที่เกิดมา มีค่า ดั่งวัวควาย
ควับเควี้ยวเสียง ลงทัณฑ์ จากสวรรค์
สร้างสรรค์ สถาปัตยกรรม อันหลากหลาย
แลกมาด้วย หยาดเหงื่อ และความตาย
วาดลวดลาย ด้วยเลือด ทาสชน
ความขัดแย้ง มาถึง จุดลงตัว
เมื่อกดขี่ สุดขั้ว ก็เห็นผล
ทาสไม่คิด ต่อต้าน อนารยะชน
ผู้ปกครอง ก็สน แต่โลกีย์
เมื่อนครรัฐ ไร้ซึ่ง กำลังรบ
ก็มาถึง คราวจบ สิ้นศักดิ์ศรี
หากให้มอง มรดก ทางความดี
ก็คงมี ปรัชญา ประชาธิปไตย(กรีก)
ยุคต่อมา รอมชอม กับพวกทาส
ให้ที่ดิน ไถ คราด ทาสชอบไหม
ทาสทั้งหลาย จงทำงาน อย่างตั้งใจ
ผลที่ได้ แบ่งไป เพียงเสี้ยวนึง
ศักดินา สร้างชาติ ฉลาดนัก
ทำงานหนัก หา(มา)ได้ แบ่งสลึง
กรรมสิทธิ์ ทรัพย์สิน ให้พวกมึง
แล้วก็ดึง เป็นไพร่ ให้ทำนา
แต่อำนาจ การเมือง ยังผูกขาด
ไพร่ก็คือ เหล่าทาส ที่อาสา
เจ้าที่ดิน เรียกใช้ ทุกเวลา
แลกกับนา ไว้ทำ มาหากิน
ชนชั้นกลาง (เริ่ม)สร้างตัว มีบทบาท
(แต่)ศักดินา(ยัง)ผูกขาด อำนาจสิ้น
กอบ ส่วย ฤชา อากรที่ดิน
ขูดรีดไพร่(จน)สิ้นเนื้อ ประดาตัว
หนีไม่พ้น สงคราม แห่งชนชั้น
เมื่อไพร่ตระ กายฝัน เป็นเจ้าสัว
วิทยา ศักดินา ก็อิ่มตัว
สิ้นความกลัว ปฎิวัติ ประชาชน
เกิดเป็นไฟ ประกาย ทางความคิด
ที่จุดติด ลามทั่ว ทุกแห่งหน
ผ่านไปแล้ว ยุคแห่ง ความทุกข์ทน
ยุคที่คน เป็นสาวใช้ เผด็จการ
ยุคที่เกลียด กลัวใคร เอาไฟเผา
ยุคที่พี่ น้องเรา โดนประหาร
ยุคที่อยู่ เรือนใคร ต้องหมอบคลาน
ยุคที่บ้าน เป็นของใคร ใช่ของเรา
อนาถใจ ศักดินาไทย ยังไม่เปลี่ยน
ยังหลับตา วนเวียน อย่างโง่เขลา
รัฐซ้อนรัฐ เกยกับ อำนาจเรา
แล้วก็เข้า รัฐประหาร ยามจำเป็น
ยังฝันอยู่ ตราบฟ้า ดินสลาย
แล้วมลาย (ไป)พร้อมโลก อันทุกข์เข็ญ
แม้นใครเกลียด ใครต้าน จะอยู่เย็น
จะอยู่เป็น ปู่เหย้า คอยเฝ้าเมือง
จะสร้างภาพ ธรรมมะ ศักดินา
แล้วฝันว่า นาวา จะลือเรื่อง
จะสร้างยุค พระศรี อันรุ่งเรือง
จะสร้างเมือง ทองของ อภิสิทธิ์ชน
แต่รากหญ้า รำเค็ญ ยังเป็นไพร่
ไร้สิทธิ์เสียง หวังอะไร เค้าไม่สน
ขอประกาศ ปฏิญญา ประชาชน
จะเป็นคน เต็มคน ไม่ยอมใคร
จะขอสร้าง ประชาธิปไตย นครา
เช่นโลกา ทั่วหล้า สมสมัย
จะสืบสาน อภิวัฒน์ เสรีไท
จะทำลาย แอกไถ ทุรชน
จะลองสร้าง โลกที่ ยังแบนราบ
เรื่องเบื้องบน หมอบกราบ จะไม่สน
จะเท่าเทียม ทั่วทิศ อิสรชน
ประชาชน ทั่วหล้า ฟ้าเดียวกัน
...ข้า
มรดกโลกไพร่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น