สายใยแห่งกวีนิพนธ์ เปิดแล้วสำหรับผู้สนใจ สามารถส่งมาแลกเปลี่ยนเพื่อศึกษาร่วมกัน จะเป็นพระคุณยิ่ง

28 กรกฎาคม, 2010 - 11:12 | โดย narongyuth

หลักการที่จะคัดกรองเนื้อความในบทกวีแต่ละชิ้น แต่ละบทนั้น ถือเอาการสื่อถ้อยภาษาของผู้เขียน ที่กรองกลั่นมาระดับหนึ่ง ซึ่งดูที่ถ้อยสำนวนโวหารและความจูงใจ ต่อความรู้สึกพิเศษอย่างใดอย่างหนึ่ง ในการสื่อถึงความมีชีวิตในระดับต่าง ๆ ไป โดยผู้เข้ามาเขียนหรืออ่านคอลัมน์สายใยแห่งกวีนิพนธ์ อาจจะได้เป็นผู้มีส่วนร่วมสร้างวาทแห่งกวี ผลิหน่อต่อยอดหรือหยั่งรากแก้วรากขวัญของผู้สนใจต่อไป

ขอเชิญทุก ๆ ชื่อชั้น ทุกสถานะ ทุกท่าน ส่งผลงานกวีนิพนธ์มาที่ inseea@hotmail.com

ประเดิมบทแรกด้วย

"คลายความรู้สึก"

ในผืนดินฉ่ำแล้ง ผุดเผย

โอ้มิ่งขวัญรากเอย มิ่งแก้ว

ในที่อยู่ยั้งเคย - ฝ่ายิ่ง

โอ้ฝุ่นเมืองแค้นแคล้ว - เผื่อกล้างามเหลือ ฯลฯ

แม้..กวีว่างจากโลก ฤๅ สุข – โศก ร่ำร้าวเฝือ

ทุกช่องทางจุนเจือ ฤๅ เอื้อมต่าง ชั่วครั้งคราว ฯ

แม้...มิ่งขวัญฝ่ากรำ ทางลำนำอันเหน็บหนาว

ยิ่งนึกยิ่งปวดร้าว รอยที่ย่ำยังซ้ำเวียน ฯ

ผืนดิน แม้...ฉ่ำแล้ง อาจร้อยแรงจารึกเขียน

อ่านนึกเพ่งใฝ่เพียร เห็นในใจใสวาวแวว ฯ

ฝ่าวาด ฝน แดด ลม ที่ถั่งโถมทุกแนวแถว

ฤๅ บิ่นร้าวอย่างแก้ว เศษชิ้นส่วนรัญจวนรอย ฯ

แม้ทุกสรรพเสียง - ในสำเนียงเรียงไหวร้อย

ดอกชีพอันหยดย้อย ยังหยาดฉ่ำ แล้ง แรง งาม...

..........................

โดย ณรงค์ยุทธ โคตรคำ

แรม 15 ค่ำ เดือน 8 อาสาฬหบูชา

26 กรกฎาคม 2553

https://www.suresome.com/proxy/nph-secure/00A/http/www.blogazine.in.th/blogs/narongyuth/post/3096