ที่ ผ่านมา เราเป็นคนหนึ่งที่ไปชุนมุมตลอด ทั้งสองที่ ผ่านฟ้า และราชประสงค์
โดยเราเป็นผู้หนึ่งที่ต่อต้านการปฎิ วัติ และเข้าสู่การต่อต้านทุกวิถีทางในวันถัดจากวันปฎิวัติทันที เพราะคิดเสมอว่าการปฎิวัติคงไม่มีอีกต่อไปในประเทศนี้ และความมั่นคงในระบอบประชาธิปไตย จะเหนืออำนาจใดๆ ที่จะมาล้มล้างได้ในสมัยนี้ เพราะการเมืองมันต้องแก้ด้วยการเมือง
การออกมาต่อต้าน เรียกร้องสิทธิของตัวเอง ไม่ได้เพราะคุณทักษิณ หรือสองมาตราฐาน (แค่ปฎิวัติวัติ ก็ผิดแ้ล้วโดยยังไม่ต้องทำอะไรต่อ)
แต่ต่อมา นปก ก็ทำให้เราได้รู้ว่า "มือที่มองไม่เห็น" หรือ "ผู้มีบารมีนอกรัฐธรรมนูญ" คือใคร มีอำนาจอย่างไร และฉีกหน้ากากอำมาร์ตให้ได้รู้
และแล้วก็ติดตาม ผลงานของผู้มีบารมี ที่เขาทำตามแผนบันได 4 ขั้น นั้นสำเร็จผลตามที่เขากำหนดหรือไม่
ซึ่งเขาก็ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ บรรลุวัตถุประสงค์ที่ตั้งไว้จริงๆ จนทำให้เกิด ตุลาการภิวัตร / ระบบสองมาตราฐาน เพราะกลไกต่างๆ จะทำสำเร็จไม่ได้เลยถ้าไม่ทำลายระบบ หรือทำผิดให้เป็นถูก
จนทำให้เกิดเสื้อแดง นปช. ซึ่งแกนนำก็ยังคงต่อสู้ร่วมกับพวกเรามา ถึงจะล้มลุก ติกคุก สูญเสียไปบ้าง ก็ไม่เคยจะท้อ คนที่อยู่ก็ต้องสู้ต่อไป
เพราะในใจคิดเสมอว่า เราทำเพื่อตัวเอง ความถูกต้อง และรักชาติ
ยิ่งได้ร่วมใช้ชีวิตกับเสื้อแดง ก็ยิ่งผูกพัน เหมือนเราคือพี่น้องกัน และเรามีเราเท่านั้นที่เข้าใจกัน ไม่เคยหวังปฎิหารใดๆ เราสู้ด้วยใจมุ่งมั่น อดทน แบ่งปัน ซึ่งนี่เองคือความงดงามของพวกเรา นี่คือคนไทยโดยนิสัยแท้จริง เขารักความสงบ ถ้าไม่มีใครมาทำร้าย หรือถูกกดขี่ เขาก็จะไม่ต่อสู้ และเมื่อสู้แล้วเขาก็สู้ตาย รักพวกพ้องและยอมเสียสละ
น่าเสียดาย ที่คนที่มองว่าเราโง่ รากหญ้า ไม่มีความคิด และทำให้เรารู้สึุกว่าเราอยู่กันคนละสังคม ชนชั้น ..เขานั่นแหละที่เห็นคนร่วมชาติเป็นศัตรู เห็นคนต่างจังหวัดเป็นคนไม่มีความคิด และสมควรตาย ทั้งๆ ที่เหตุผลก็คือคิดต่างกันทางการเมือง เท่านั้นเอง และสิ่งที่เขาเรียกร้องก็เพื่อสังคม ที่อยากเห็นบ้านเมืองเป็นประชาธิปไตย
การปราบปรามฝ่ายตรงข้ามทางการเมือง ของรัฐบาล ไม่ว่าจะใช้คำสวยหรู หรือสร้างภาพอย่างไร มันก็คือการฆ่าประชาชนอย่างเหี้ยมโหด เพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง และพวกพ้อง เพื่อรักษาอำนาจ
มันเหมือนฝันร้าย ที่วันนี้เราไม่ได้เจอกันอีก ไม่รู้ว่าพวกเขาที่เราเคยเจอจะมีใครเป็น ไรบ้างหรือป่าว คุณป้า คุณยายที่มีมิตรใจ ทำอาหารแจกพวกเรา สินค้าพื้นบ้านที่เขาทำมาขายติดมือในที่ชุมนุม รอยยิ้ม น้ำใจ ร่วมทุกข์ ร่วมสุข กัน ถึงเราจะชนะหรือไม่ แต่ก็เป็นความทรงจำที่ดี
ทุกวันนี้ เรายังคงเดินผ่านเส้นทางสมรภูมิ บ่อนไก่ สวนลุม ราชประสงค์ เพื่อไปทำงาน เมื่อทุกอย่างดูเหมือนเป็นปกติ แต่เราไม่กลับเป็นเหมือนเดิมได้อีก เรารู้สึกเหมือนคนแปลกหน้าในเมืองใหญ่แห่งนี้ เราไม่มีความสุขอีกเลย
..ซากวัตถุที่ถูกเผา ยังคงอยู่ แต่อีกไม่นานก็กลับมาและอาจจะสวยกว่าเดิม แต่ความงดงามของคนเสื้อแดง ที่ถูกทำลาย ด้วยความเลวร้ายของคนที่ทำกับพวกเราเหมือนไม่ใช่คน ..ไม่ควรมีใครต้องตาย และเขาตายอย่างโหดเหี้ยม จากผู้ที่มีอำนาจในบ้านเมืองนี้ จากการเกลียดชังของสังคมทราม จากความเชื่อแยกดินแบ่งฟ้า
อยากให้ผู้มีอำนาจทั้งหลายในบ้านเมือง ได้รับรู้ว่า
"ถ้าคุณไม่รักเขา ก็อย่าหลอกให้เขารัก
ถ้าเขาเสื่อมศรัทธา ก็อย่าฆ่าเขา
เพราะความรักและศรัทธามิ ใช่ได้มาจากกระบอกปืน
ถ้าคุณดีจริง เขาจะรักและศรัทธาจนวันตาย
แต่ถ้าคุณเลวร้าย ถึงจะตายเขาก็ไม่มีวันให้"
ขอไว้อาลัยแก่ผู้สูญเสีย และเสียใจกับผู้บาดเจ็บ ทุกท่าน และท่านจงภาคภูมิใจในวีรกรรมที่ท่านเสียสละครั้งนี้ ถึงแม้ท่านเลือกที่เกิดไม่ได้ แต่ท่านเลือกที่จะตาย เลือกที่จะต่อสู้ อย่างกล้าหาญ
เรา ..จะยังคงสู้เพื่อสานต่อเจตนารมต่อไป ...เลือดไพร่ จะไม่ไร้ค่าแน่นอน
จากใจ ..ที่ไม่มีวันเป็นทาสอำมาตย์เผด็จการ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น