โดย uddthailand ณ วันที่ 21 พฤศจิกายน 2010 เวลา 22:34 น.
0...คน ฉลาดต้องรู้ว่าตนเองโง่...ภูผาหิน เข้าประจำการรายงานข่าวสังคม Bangkok Gossip ในหนังสือพิมพ์ บางกอก ทูเดย์ ฉบับออนไลน์ประจำวันจันทร์ที่ 22 พฤศจิกายน 2553...วันที่ต้องตั้งคำถามกับผู้มีอำนาจในประเทศ...การส่งตัว “วิคเตอร์ บูท” ให้ทางการสหรัฐฯ...พวกท่าน “ฉลาด” หรือ “โง่” กันแน่?...0
0...วันนี้ “ภูผาหิน” ขอร่ายมหากาพย์เรื่องยาวเกี่ยวกับ “พ่อค้าความตาย” ที่กลายเป็นเชื้อไฟนำพาประเทศเข้าสู่ภาวะ “ศึกสงคราม”ซึ่งสหายใจดีได้ทำการ “แปลจดหมาย” ฉบับหนึ่งความยาว 4 หน้ากระดาษ เขียนด้วยลายมือของ “วิคเตอร์ บูท” ก่อนที่เขาจะถูกดำเนินคดี เหมือนเรื่องนี้มีเป้าหมายและ “เงื่อนงำ” อะไรบางอย่าง...ซึ่งรัฐบาลไทยเองก็รู้...รัฐบาลสหรัฐก็รู้...แต่ไม่มีใคร กล้าพูดความจริง!...0
0...การแปลเรื่องนี้ ดิฉัน “ดวงจำปา” ได้แปลจากการอ่านลายมือที่เขียนไว้ในรูปภาพที่โพสต์ประกอบไว้ ซึ่งดิฉันไม่ได้มีส่วนร่วม...ไม่ได้รู้เห็น...หรือไม่ได้แสดงความคิดเห็นว่า มีความเห็นพ้องต้องกันหรือไม่ กับเนื้อความจากจดหมายและรูปภาพที่โพสต์ประกอบไว้ในเรื่องนี้...ถ้าท่านนำ เอาข้อความที่แปลนี้ไปถ่ายทอดหรือสื่อสาร หรือเผยแพร่ กรุณาช่วยลงหลักการอ้างอิงของดิฉันไว้ด้วย เพื่อความปลอดภัยในทางการบังคับใช้กฎหมายที่ใช้ควบคุมอยู่ในราชอาณาจักรไทย และ ในประเทศสหรัฐอเมริกา...0
0...(หน้า 1) เรียนท่านที่เคารพ...ทนายความของผมที่นี่ (ประไทศไทย) และที่กรุงมอสโคว์ได้ตรวจสอบผลการตัดสินของศาลอาญา และการตัดสินของศาลอุทธรณ์แล้ว ปรากฎว่าในทางกลับกันจากความหมายและเจตนารมณ์ของรัฐธรรมนูญไทย...ไม่มีศาล ที่สามารถพิจารณากรณีของการส่งผู้ร้ายข้ามแดนได้...แต่ถ้ามีศาลที่เกี่ยวกับ เรื่องนี้จริง ผมคงเสนอให้ทราบหลายหัวข้อ ในเรื่องการสู้ความของผม “ผมไม่ใช่นักกฎหมาย” แต่ผมจะพยายามอธิบายหัวข้อและข้อเท็จจริงเหล่านี้ในกรณีของผมอย่างดีที่สุด เท่าที่ผมจะสามารถกระทำได้...ซึ่งมีดังต่อไปนี้คือ...0
0...1. การจับกุมตัวผมในวันที่ 6 มีนาคม 2551 นั้น...เป็นการยุแหย่โดยสายสืบของฝ่ายอเมริกัน ซึ่งเป็นผู้ไม่เคารพต่อกฎหมายไทยหรือกฎหมายสากล และเขาก็ไม่มีหลักฐานอะไรที่จะผูกมัดตัวผมได้...ฝ่ายอเมริกันนั้นได้ปฎิบัต ิการโดยการพูดคุยกับเจ้าหน้าที่ฝ่ายไทย ด้วยการให้ผมเซ็นชื่อในเอกสารการจับกุมตัวผม ในข้อหาเรื่องการ “ก่อการร้าย” ตามที่กล่าวอยู่ในกฎหมายไทย...0
0...พวกเขาทำได้โดยการ บอกกับเจ้าหน้าที่ฝ่ายไทยว่า...ผมเป็นอาชญากรและทางฝ่ายอเมริกันนั้น มีหลักฐานที่จะมัดตัวผมไว้แล้ว...มันได้เกิดขึ้น 5 วัน ก่อนที่ผมจะเดินทางเข้าไปในประเทศไทยโดยตรงจากกรุงมอสโคว์....ระหว่างการจับ กุมผมนั้น เจ้าหน้าที่สายสืบฝ่ายอเมริกันได้ทำการค้นห้องพักในโรงแรมของผม โดยปราศจากหมายค้น...ที่ตามปรกติแล้วจะต้องออกโดยศาลยุติธรรมของประเทศ ไทย...0
0...พวกเขายอมรับเรื่องนี้ จากคำให้การในวันที่ 22 กันยายน 2551 ในการพิจารณาความเรื่องการส่งผู้ร้ายข้ามแดนที่ศาลอาญาในระหว่างการตรวจค้น ...เจ้าหน้าที่สายสืบชาวอเมริกันก็ไม่ได้พบอะไร...ในห้องของผมก็ไม่ได้มี อาวุธ...ไม่มีภาพเขียนใดๆ เกี่ยวกับอาวุธ...ไม่มีเงินสด...ไม่มีกระบวนการหรือวิธีการที่ถูกระเบียบ เหมาะสมในเรื่องการส่งผู้ร้ายข้ามแดนในเคสของผมเกิดขึ้นมาก่อนวันที่ 9 เมษายน 2551...ทางฝ่ายผู้ฟ้อง (อัยการ – ผู้แปล) ได้ตัดสินใจไม่ส่งฟ้องตามข้อกล่าวหาที่มาจากประเทศสหรัฐอเมริกา...0
0... (หน้า 2) เป็นระยะเวลาทั้งหมดหนึ่งเดือนที่ผมได้อยู่ภายใต้การสอบสวน ด้วยข้อหาของการ สนับสนุนการ “ก่อการร้าย” ภายใต้กฎหมายอาญาของเมืองไทย...ในวันที่ 9 เมษายน อัยการของไทยได้ยกคำฟ้องเรื่อง ผู้ต้องหา โดยเหตุผลและหลักฐานของการกล่าวหาในศาล...ผมก็ “โล่งอก” ไปประมาณ 1 นาที และหลังจากนั้นในทันทีผมได้ถูก “จับกุมโดยชั่วคราว” โดยรอฟังผลในเรื่องของการส่งผู้ก่อการร้ายข้ามแดน...0
0...ในการฟัง ความนั้นศาลไทยได้ขอหลักฐานเพียงนิดหน่อยจากฝ่ายอเมริกัน ถึงเรื่องการกระทำผิดของผม แต่ทางประเทศสหรัฐอเมริกาก็ไม่เคยส่งหลักฐานเหล่านี้ไปให้ พวกเขาได้อ้างว่า...ตัวหลักฐานเหล่านี้เป็น “ความลับสุดยอด” และ “ได้ถูกเก็บไว้ในสถานที่ความมั่นคงในประเทศสหรัฐอเมริกา” ศาลอุทธรณ์พิจารณาถึงหลักฐานที่เสนอส่งขึ้นมาว่า เพียงพอสำหรับการส่งผู้ก่อการร้ายข้ามแดนได้...0
0...อย่างไรก็ตาม หลักฐานที่ทางฝ่ายสหรัฐอเมริกาได้ส่งมานั้น มีเพียงแค่คำร้องอย่างเป็นทางการในการขอเรื่องการส่งผู้ร้ายข้ามพรมแดน และ เอกสารการจากการให้การที่เป็นลายลักษณ์อักษรของสายสืบ ที่ทำงานอยู่ในหน่วยปราบปรามยาเสพติด (DEA = Drug Enforcement Agency) ซึ่งพวกนี้ก็ไม่ได้มีส่วนร่วมในการจับกุมตัวผมเลย....ทางฝ่ายสหรัฐอเมริกา ยืนกรานในฝั่งไทยว่า ไม่ต้องการที่จะต้องส่งหลักฐานใดๆ ตามข้อกล่าวหาทางอาชญากรรมให้กับผู้พิพากษา....ศาลอุทธรณ์ก็ได้ใช้หลักการ นี้ในการพิจารณาความ...0
0...อย่างไรก็ตาม ศาลอาญาได้ระบุว่า การขาดหลักฐานในกรณีนี้ เป็นเหตุผลที่สำคัญต่อการปฎิเสธคำร้องทางฝ่ายสหรัฐอเมริกาในเรื่องการส่ง ผู้ร้ายข้ามแดนของผม...หลักฐาน “เพิ่มเติม” ที่ทางฝ่ายสหรัฐฯ ได้ส่งมานั้น มันเกิดขึ้นหลังจากการจับกุมผมไว้มาหนึ่งปี ซึ่งประกอบไปด้วย สำเนาคู่มือเก่าๆ ภาษารัสเซีย ของเครื่องบินบรรทุกสินค้า และกระดาษที่พิมพ์ออกมาอีกหลายๆ แผ่น ซึ่งพิมพ์มาจากเวปไซต์ทางอินเตอร์เน็ทที่ใครๆ ก็เข้าไปค้นกันได้...0
0...ไม่ มีสิ่งใดเลยในหลักฐานเหล่านี้ที่อยู่ในบัญชีรายการซึ่งได้ถูกรวบรวมไว้โดย เจ้าหน้าที่ตำรวจไทยในวันที่ผมถูกจับ...เมื่อทางฝ่ายรัฐบาลของรัสเซียได้ เรียกร้องสำเนาของการฟ้องร้องและหลักฐานเพิ่มเติม ทางฝ่ายสหรัฐฯ ได้ส่งปึกเอกสารเดิมที่ประกอบไปด้วยคู่มือเก่าๆ และ เรื่องที่พิมพ์ออกมาทางอินเตอร์เน็ท...ซึ่งไม่เกี่ยวข้องเลยสักนิดเดียว...0
0...(หน้าที่ 3) หลักฐานเหล่านี้ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับตัวผมเลยแม้แต่น้อย...2. ศาลอุทธรณ์ไม่เห็นด้วยกับศาลอาญาในเรื่องสถานะทางการเมืองในกรณีของผม...ผม ไม่เคยขายอาวุธให้กับใคร...ธุรกิจของผมก็คือ การขนส่งสินค้าหลากหลายชนิดทางอากาศ โดยทำสัญญาว่าจ้างกับรัฐบาลต่างๆ…ซึ่งส่วนใหญ่แล้วมาจากประเทศในทวีป แอฟริกา...0
0..ในการล่อลวงผมในกรุงเทพฯ นั้น..สายสืบของฝ่ายอเมริกันได้ปลอมตัวเข้ามาในฐานะของสมาชิกกลุ่ม FARC (กลุ่มปฎิวิติด้วยการใช้อาวุธจากประเทศโคลอมเบีย) โดยการขอร้องให้ผมขายอาวุธยุทโธปกรณ์จำนวนมากให้กับฝ่ายเขา...จากนั้นเขาก็ จับกุมตัวผม ผมไม่เคยมีความตั้งใจที่จะขายอะไรเลย...นอกจากเครื่องบินขนส่งสินค้าที่ เหลืออยู่ลำหนึ่ง...ซึ่งผมพยายามอย่างยิ่งที่จะขายมันทิ้งเป็นเวลาหลายเดือน มาแล้ว...0
0..ทนายความของผมได้ใช้วิธีการที่จะพิสูจน์ว่า...กรณีของ ผมนั้นเป็นกรณี “การเมือง” โดยใช้เหตุผลที่ว่า...กฎหมายทางไทยและทางสากลนั้น ซึ่งต่างกับของสหรัฐอเมริกาได้มีความเห็นว่า...กลุ่มของ FARC นั้นเป็นกลุ่มทางการเมือง...ไม่ใช่กลุ่มอาชญากรหรือองค์กรทางการก่อการร้าย ...ศาลอาญาได้มีความเห็นพ้องกับการสู้คดีของฝ่ายผมและคำขอร้องจากฝ่ายสหรัฐ ในการส่งตัวผมไปในฐานะผู้ร้ายข้ามแดนนั้นก็ได้ถูกปฎิเสธกลับไป...0
0...แต่ ทางศาลอุทธรณ์นั้นกลับได้ละเลยและไม่สนใจต่อตรรกะในผลของการตัดสินครั้งแรก ...ศาลได้กล่าวว่า เมื่อตัวผมไม่ได้เป็นสมาชิกในกลุ่ม FARC ดังนั้น ในแง่มุมของทางการเมือง ก็ไม่สามารถมีผลบังคับใช้ในกรณีผมได้ แต่ตัวผมเชื่อว่า มันต้องมีผลบังคับใช้ได้ เพราะฉะนั้น ผมจึงไม่สามารถถูกส่งตัวไปในฐานะของการส่งผู้ร้ายข้ามแดน...0
0...3. ศาลอุทธรณ์ได้ลงความเห็นว่า ข้อหาของฝ่ายอเมริกันนั้นเห็นพ้องและลงรอยกันกับ มาตรา 135 ของประมวลกฎหมายอาญาของไทย (ในเรื่องของการก่อการร้าย) ซึ่งกลับกันกับตอนที่ศาลอาญาลงความเห็นว่า “มันไม่พ้องกัน” การตัดสินของศาลอุทธรณ์นั้น ได้แก้ไขข้อกล่าวหาข้อที่ 4 ของผม (ในเรื่องของการสนับสนุนทางอาวุธกับองค์กรผู้ก่อการร้าย)...0
0...แต่ ในประเทศไทยนั้น FARC ไม่ได้ถูกพิจารณาให้เป็นองค์กรของการก่อการร้าย...นอกเหนือไปจากนั้น ข้อกล่าวหาเหล่านี้ ตามประมวลกฎหมายอาญาของไทย มาตรา 135 ได้ถูกยกข้อกล่าวหาไปจากผม ในกรณีของหลักฐานที่มีอยู่...0
0...(หน้าที่ 4)ตัวผมได้ถูกตัดสินให้พ้นผิดไปในเรื่องนี้แล้ว และตามกฎหมายนั้นไม่สามารถที่จะถูกส่งตัวในฐานะผู้ร้ายข้ามแดนได้...ทั้งนี้ รวมไปถึงข้อกล่าวหา 3 ข้อแรกด้วยที่ไม่เห็นพ้องกับมาตรา 135 ของประมวลอาญากฎหมายไทย...สรุปได้แล้วก็คือ ตัวผมนั้นไม่สามารถถูกส่งตัวออกไปในฐานะผู้ร้ายข้ามแดนได้...0
0...4. ศาลอาญาได้กล่าวว่า...มันเป็นไปไม่ได้ที่จะสร้างบทลงโทษในอาชญากรรมที่กล่าว ไว้ ซึ่งเหมือนกับว่า เป็นเรื่องของการกระทำผิดโดยบุคคลต่างชาติ ที่เกิดขึ้นบนผืนดินต่างชาติและคู่กรณีก็เป็นคนต่างชาติอีกด้วย....แต่ศาล อุทธรณ์ได้ตัดสินว่า ข้อกล่าวหาเหล่านี้ได้เห็นพ้องกันกับ มาตรา 135...0
0...ตาม ด้วยการพบกับ “นายศิริโชค โสภา” ที่เรือนจำพิเศษ เมื่อวันที่ 15 เมษายน 2553 เพื่อเป็นการบอกนัยๆ ว่า...อาวุธต่างๆ ที่ถูกยึดได้ในกรุงเทพฯ จากประเทศเกาหลีเหนือ ในเดือนธันวาคม 2552และการปฎิเสธต่อการร่วมมือในการจับกุมอดีตผู้นำ “ทักษิณ ชิณวัตร” นั้น...ก็หมายถึงว่า คำตัดสินนี้ ได้เป็นที่สิ้นสุดลงเรียบร้อยแล้ว...0
0...ดัง นั้น ผมจึงขอร้องท่านให้นำเอาคดีของผมนี้ ออกไปจากปัญหาการเมืองภายในประเทศเสีย... ผมขอร้องให้ท่านได้ช่วยแต่งตั้งผู้ที่สามารถสืบสวนดดีของผมได้ เพื่อแสงสว่างแห่งความยุติธรรมด้วยหลักการที่ถูกต้องตามเจตนารมณ์ จิตวิญญาณ และทางนิติธรรมในทางกฎหมายไทย...ซึ่งคดีของผมนั้น ได้ถูกละเมิดสิทธิอยู่...0
ด้วยความเคารพและขอบคุณ
(ลายมือชื่อ) วิกเตอร์ บูท - 9 กันยายน 2553ที่มา : http://www.bangkok-today.com/node/7868
http://www.facebook.com/note.php?note_id=168936186461511&id=121504027873111
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น