จาก ผู้ต้องขังนิรนาม

จาก ผู้ต้องขังนิรนาม

ขอขอบคุณสหายกลุ่มเรดแคมฟร์อก

สวัสดีครับพี่พิชัย และพี่มิโกะที่นับถือ ก่อนอื่นผมต้องกราบขอบคุณ พี่ทั้ง 2 คนรวมถึงคณะทำงานในกลุ่ม “เรดแคมฟร์อก” ทุกท่านสำหรับการให้ความช่วยเหลือพวกเรา เหล่าผู้ต้องขังคดีเสื้อแดงที่ถูกจองจำอยู่ในเรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ และเรือนจำอื่นๆ ที่ทางกลุ่มได้ยื่นมือเข้าไปให้ความช่วยเหลือใน 2 ครั้งที่ผ่านมา และต้องกราบขออภัยจริงๆ ที่ผมยังไม่เคยได้แสดงการขอบคุณทางกลุ่ม “เรดแคมฟร์อก” อย่างเป็นทางการซักที (เพราะลืมขอที่อยู่ในการติดต่อกลับ) ดังนั้นผมขอถือเอาโอกาสนี้ ในการแสดงความขอบคุณในน้ำใจ และความเสียสละ ที่ช่วยเหลือพวกเราแบบปิดทองหลังพระมาโดยตลอด

ผมขอบอกตามตรงนะครับว่า ภายหลังจากที่พวกเราหลายคน รวมถึงแกนนำถูกจับกุมคุมขังมาตั้งแต่เริ่มชุมนุมใหญ่ นปช.แดงทั้งแผ่นดิน 12 มีนาคม 2553 พวกเราต่างประสบความยากลำบากแตกต่างกันไป ในที่นี้ผมจะไม่ขอกล่าวถึงกลุ่มแกนนำที่พวกเขาอาจได้รับความสะดวกสบาย มากกว่า เพราะทาง นปช ได้ให้การดูแลอยู่ในฐานะแกนนำ ซึ่งพอจะมีทุนอยู่บ้าง และแน่นอนถ้าพูดตามหลักความจริงแล้ว แกนนำย่อมสำคัญกว่าเสมอ

แต่ในอีกด้านหนึ่ง ก็ยังมีนักโทษอีกกลุ่มหนึ่ง ที่สำหรับผมแล้วคิดว่ามีความสำคัญไม่แพ้กัน แต่มีความแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ในด้านชีวิตความเป็นอยู่ การสนับสนุนต่างๆ ตลอดเวลาทีอยู่ในเรือนจำบางคนไม่มีเงินสำหรับใช้จ่ายเลย บางคนไม่มีข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็น บางคนต้องต่อสู้คดีโดยลำพัง อย่างโดดเดียวไร้การแนะนำทางคดี บางคนไม่มีแม้ญาติพี่น้องมาเยี่ยม หรือบางคนญาติไม่กล้ามาก็มี เหล่านี้คือความจริงที่เกิดขึ้นกับพวกเราในปัจจุบันนี้ ซึ่งใครไม่เคยเข้าคุกมาก่อนย่อมไม่เข้าใจหรอกว่ามันมีความทุกข์ทรมานเพียงใด ซึ่งผมเองก็อยู่ในกลุ่มหลังนี้ และเข้าใจในจุดนี้ดี

บางคนไม่รู้ ก็อาจจะได้ทราบข่าวว่า มีการยื่นมือเข้ามาช่วยของภาพส่วนต่างๆ เช่นตัวแทนพรรคการเมือง ตัวแทนของฝ่าย นปช.เอง หรือองค์กรอื่นๆ เข้ามาดูแลเอาใจใส่พวกเราเป็นอย่างดี แต่ในความจริงแล้ว มีการเข้ามาจริง แบบนับครั้งได้ นั้นคือครั้งแรกเมื่อตอนหลังสลายการชุมนุมใหม่ๆ มีคณะ สส.จากเพื่อไทยเข้ามาขอพบพวกเราทั้งหมด และครั้งนั้นได้มอบเงินช่วยเหลือคนละ 2,000 บาท พร้อมข้าวของเครื่องใช้จำนวนหนึ่ง รวมถึงอาหาร 1 มื้อ และหลังจากนั้นก็ไม่เคยเข้ามาอีกเลย ครั้งที่ 2 เมื่อไม่นานมานี้ คือการได้รับเงินช่วยเหลือจากทาง นปช จำนวน 5,000 บาท (ทราบว่าเป็นเงินที่ได้จากการจัดคอนเสิร์ต) และล่าสุดหลังจากที่ อ.ธิดา ถาวรเศรษฐ์ ได้รับการแต่งตั้งเป็นรักษาการประชาชน นปช.ใหม่ๆ ก็มีการเข้ามาพบครั้งใหญ่ และบอกว่าจะช่วยเหลือเงินคนละ 1,000 บาท แต่จนถึงวันนี้พวกเราหลายๆ คนก็ยังไม่ได้รับเลย

การใช้ชีวิตอยู่ในเรือนจำดูแล้วอาจจะเหมือนง่าย เพราะมีอาหารให้กันครบ 3 มื้อ ไม่ต้องเสียเงิน แต่ “อาหารคุก” ก็จะมีคุณภาพในระดับหนึ่ง ซึ่งผมเองคงไม่สามารถจะบรรยายให้เห็นภาพได้ แต่คิดว่าพวกเราน่าจะเข้าใจดีว่ามันจะให้ดีเท่ากับข้าวแกง ถุงละ 20 บาทที่เราหาซื้อได้ตามข้างถนนก็คงเป็นไปไม่ได้

ดังนั้นถ้าเราอยากจะกินของดี เราก็ต้องซื้อเอง ไหนจะสบู่ ยาสีฟัน ยาสระผม แฟ๊บของใช้ส่วนตัวจิปาถะ ล้วนเป็นค่าใช้จ่ายทั้งนั้น (ไม่นับรวมค่าขนมที่บางทีเราอยากจะกินอะไร,เล่นๆ บ้าง) มิหนำซ้ำบางคนจะมี คชจ.ในการจ้างงานเข้ามาอีก เพราะการอยู่ในคุกก็ต้องทำงาน เช่นทำถ้วยกระดาษ งานเย็บรองเท้า เป็นต้น เหล่านี้ล้วนต้องมีค่าใช่จ่ายทั้งสิ้น ถามว่าไม่จ้างได้มัย ? ตอบว่าได้นะ แต่เราก็คงต้องเหนื่อยกันทั้งวัน บางทีก็อยากจะพักบ้าง เอาเป็นว่าการใช้ชีวิตอยู่ในนี้ มันจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องใช้เงินบ้างเป็นธรรมดา ลองคิดดูละกันว่า จนถึงวันนี้บางคนเข้าเดือนที่ 8 บ้างก็ 9 กับเงินได้รับการช่วยเหลือมามันจะเพียงพอหรือไม่?

อะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับว่าการได้รับกำลังใจจากเพื่อนๆ ร่วมอุดมการณ์ ซึ่งบอกตามตรงเลยว่าพวกเราได้รับน้อยมาก เพราะพี่น้องส่วนใหญ่ที่มาเยี่ยม ก็จะเยี่ยมแต่แกนนำ แกนนำมีคนมาเยี่ยมทุกวัน มีของฝากทุกวันอย่างเหลือใช้ แถมมีคนมาให้กำลังใจทุกวัน แล้วพวกที่ไม่ใช่แกนนำละ เค้าแตกต่างจากแกนนำตรงไหน ทุกคนก็รู้สึกอยากได้กำลังใจบ้าง อยากมีคนมาเยี่ยมบ้าง อยากได้ของฝากบ้างเช่นกัน แต่พวกเราหลายคน จนถึงตอนนี้ บางคนก็ไม่เคยมีญาติมาเยี่ยมเลยก็มี

ขออภัยที่คุยนอกเรื่องไปมาก ที่ผมเขียนมาทั้งหมดนี้ก็เพราะต้องการจะขอนำเสนอความจริงที่เกิดขึ้น ให้กับพี่ๆ เพื่อนๆ ได้รับรู้และเข้าใจความจริงจากคนที่อยู่ในคุกจริงๆ อย่างผมบ้างก็เท่านั้น ที่สำคัญที่สุดก็คือ แทบไม่น่าเชื่อเลยว่าในขณะที่พวกเรา ต่างเฝ้าคอยการช่วยเหลือ เอาใจใส่ดูแลจากกลุ่มบุคคล องค์กรที่เราต่างก็คาดหวัง และฝากความหวังไว้ และท้ายสุดก็พอกับความผิดหวัง แต่กลับมีกลุ่มบุคคลที่ได้ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือพวกเรา นั้นคือกลุ่ม “เรดแคมฟร์อก” ที่มีพี่พิชัย พี่มิโกะ และอีกท่านหนึ่งที่ผมขออภัยที่จำชื่อท่านไม่ได้ (พี่พิชัยบอกชื่อผมแล้วและผมลืม)

การเข้ามาช่วยเหลือในครั้งแรก ผมจดไว้ว่ามาวันที่ 12 ตุลาคม 2553 (มีพี่พิชัย,พี่มิโกะ,คุณเปมิกาและคุณสุนัน) ครั้งนั้นทราบว่าพี่ๆ ได้รายได้จากการจัด โบว์ลิ่งการกุศล และได้มอบเงินช่วยเหลือให้ผม 2,000 บาท รวมถึงสบทบทุนช่วยค่าใช้จ่ายแก่บุตรผมเป็นจำนวนเงิน 2,000 บาทเช่นกัน ครั้งนั้นเป็นครั้งแรกที่ผมได้พบสหายที่รู้จักทางไซเบอร์ คนแรกตั้งแต่ผมถูกจับเข้ามา คือ พี่มิโกะ พี่สาวคนสวยของผม และครั้งนี้เองที่ทำให้ผมได้พบกับพี่ชายที่น่ารักอย่างพี่พิชัย (พี่ๆ อีก 2 คน ที่มาด้วยกันผมก็ดีใจที่ได้พบเช่นกันนะครับ) และครั้งนี้เช่นกันที่ทำให้ผมรู้สึกว่า “เพื่อนๆ ทางไซเบอร์ ไม่ได้ทอดทิ้งผม

พี่มิโกะบอกว่ากลุ่มเรดแคมฟรอก เป็นกลุ่มทำงานเล็กๆ ที่ทำกันเพียงไม่กี่คน และพี่พิชัยก็เคยเล่าให้ผมฟังว่า พวกพี่ๆ และทีมงานเพียงไม่กี่ชีวิตนี่แหละ ที่เสียสละความสุขส่วนตัวกัน โดยการไปยืนถือกล่องรับบริจาคเงินให้กับพวกเราโดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย พี่เชื่อมัยว่าผมจินตนาการเห็นภาพ พี่ๆ ยืนถือกล่องรับบริจาคเงินเพื่อมาช่วยพวกผมแล้ว ผมตื้นต้นใจจริงๆ เพราะแน่นอนว่ามันคงไม่ใช่เรื่องง่าย ที่กว่าจะได้เงินแต่ละบาทมาช่วยเหลือพวกเรา เหรียญบาท 5 บาท 10 บาท แบงก์ 20 แบงก์ 50 จากสิบเป็นร้อย จากร้อยเป็นพัน, เป็นหมื่น ที่หามาให้พวกเรา จากน้ำใจพี่น้องของเราเอง มันได้สร้างความประทับใจมิอาจจะลืมได้ กับพวกเราทุกคน ที่ได้รับเงินช่วยเหลือในครั้งนี้ ผมกราบขอบคุณแทนพวกเราที่อยู่ในเรือนจำแห่งนี้จริงๆ ครับ

และสำหรับล่าสุด กับการช่วยเหลือครั้งที่ 2 เมื่อวันที่ 6 มกราคม 2554 พี่มิโกะ พี่พิชัย ก็ได้กรุณาช่วยพวกเราอีกครั้ง ทราบมาว่าได้มาจากการจัดงานโบว์ลิ่งการกุศล แต่รายได้หลักมาจากได้รับความเมตตา บริจาคใส่กล่องมาให้ ครั้งนี้ พี่พิชัยได้กรุณามาเยี่ยมผม เพราะมีมิโกะต้องทำหน้าทีโอนเงินเข้าบุ๊ค (บัญชี) พวกเรา ซึ่งดูเหมือนครั้งนี้จะให้จำนวนคนมากกว่าครั้งก่อน

พี่พิชัย ดูออกจะเหนื่อยๆ สักนิด แต่ยังคงความหล่อเนี๊ยบเหมือนเช่นครั้งก่อนๆ ผมเองทราบดีว่าพี่ๆ ทุกคนต่างทุ่มเทและเสียสละเพื่อพวกเราจริงๆ ผมไม่ทราบว่าพี่จะสามารถตีเยี่ยมผู้ต้องขังที่อยู่ในลิสต์ได้ครบทุกคนหรือ เปล่า แต่เข้าใจว่าไม่น่าจะทำได้ด้วยเวลาอันจำกัด และอาจจะโอนเงินได้อย่างเดียว ซึ่งแน่นอนทุกคนที่ได้รับเงินคงจะแปลกใจว่ามีเงินเข้ามาในบัญชีได้อย่างไร และพวกเค้าเหล่านั้น จะรู้มัยว่ากลุ่มพวกพี่ “เรดแคมฟอกซ์” เป็นผู้ให้มา แล้วกลุ่ม นปช.จะรู้มัยว่าพี่ๆ ได้ช่วยแบ่งเบาภาระจากเค้า เอเชียอัพเดทจะประกาศสดุดีในการทำประโยชน์ของ “เรดแคมฟรอก” ให้คนเสื้อแดงทั่วโลกได้รับรู้ถึงความเสียสละของพวกพี่หรือเปล่า คำถามเหล่านี้เอง ที่ผมพอจะทราบคำตอบถึงได้กล้าบอกว่า การช่วยเหลือของพวกพี่คือ การ “ปิดทองหลังพระ”จริงๆ

ด้วยเหตุนี้เอง ผมจึงจำเป็นที่จะต้องเขียนหนังสือแสดงความขอบคุณ ในความเสียสละของพวกพี่ๆ ทุกคน ในฐานะที่เป็น “สื่อเสื้อแดง” คนหนึ่ง แม้เสียงของผมจะเป็นเพียงเสียงเล็กๆ ที่สะท้อนออกมาจากเรือนจำก็ตาม แต่มันมีความหมายกับผมมากถึงมากที่สุด และผมอยากให้พี่น้องของผมอีกหลายๆ คนได้รับรู้ถึงความเสียสละของพวกพี่ด้วยความจริงใจ

สุดท้ายนี้ ผมอยากให้พี่ช่วยอ่านข้อความของผมอ่านออกอากาศในช่องทางของพี่ นี่คือความจริงที่ผมอยากให้ทุกคนได้รู้ ถ้าไม่ลำบากจนเกินไปนะครับ เพราะผมเชื่อว่าข้อความของผม จะเป็นประโยชน์กับทุกๆ คน ทุกๆ ส่วนอีกมากมาย เพราะความดีควรได้รับเปิดเผย ตีแผ่ ข้อผิดพลาดควรได้รับการแก้ไขจริงมัยครับ

ผมไม่มีเจตนาที่จะก่อความเสียหายให้ใครที่ผมได้อ้างอิ้งอยู่ในข้อความฉบับ นี้ และผมไม่มีเจตนาที่จะเชิดชูยกย่องใครจนเกินจริง ผมเพียงแต่ต้องการบอกความจริงที่เกิดขึ้น เท่านั้นจากมุมมอง และความคิดของผู้ต้องขังเสื้อแดงคนหนึ่งเท่านั้น

กราบขอบคุณสำหรับความเสียสละของพี่ๆ เพื่อนๆ ทีมงาน “เรดแคมฟรอก” รวมถึงแฟนรายการห้องเรดแคมฟรอก และพี่น้องเสื้อแดงทุกท่านที่เคยร่วมบริจาคเงินให้กับทางกลุ่ม เงินทุกบาททุกสตางค์ของพวกท่านได้ทำให้พวกเราหลายคนอยู่ได้ระยะเวลาหนึ่ง และมีกำลังใจที่จะเผชิญอุปสรรคต่อไป พร้อมๆ กับคนเสื้อแดงทุกคนครับ

เชื่อมั่น ศรัทธา ตลอดไป
จาก ผู้ต้องขังนิรนาม


----------------------------------------------------
เมื่อคืนวันที่ 20 มกราคม 2554 เอกสารฉบับนี้เราได้อ่านให้คนในห้อง Cam frog ฟังกันประมาณ 80 คนได้ จากที่ได้อ่านแล้ว คุณแต้ม (Tammpa) และตัวมิโกะ ต้องน้ำตาร่วง หดหู่ เศร้าใจ สงสารพวกเขา พวกเราทำได้แค่เพียงเยียวยาให้กำลังใจ แค่ชั่วครั้งชั่วคราว แต่ไม่รู้เมื่อไรพวกเขาจะได้รับอิสระภาพออกมา

พี่น้องร่วมอุดมการณ์ ขอให้เข้าใจเจตนาที่พวกเราขอรับบริจาคเงิน เราได้นำไปให้ถึงพวกเขาแล้วคะเงินที่ได้จากการจัดงานโบว์ลิ่ง กับเงินรับบริจาคเราจะกระจายให้ถึงพวกเขาให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ มีพี่น้องที่โดนขังที่ ตชด. คิดว่าแค่ 7 คนแต่ไปจริงกลับเพิ่มเป็น 14 คน ทางน้องเอ็มเลยต้องกระจายเหลือแค่คนละ 500 บาท ขั้นตอนเยี่ยมก็ยุ่งยากพอสมควร

ได้ข่าวอีกว่าบางคนโดนย้ายจากเรือนจำกลางคลองเปรมไปลพบุรี เพราะเขาเห็นกิจกรรมเคลื่อนไหวของกลุ่มเรา กรรมจริงๆ พวกเขาลำบากไปไกลมากขึ้นอีก ขอให้พวกเขาอย่าคิดสั่น ตัดสินใจทำร้ายตัวเองซะก่อน ให้พระคุ้มครองพวกเขาด้วยเทอญ

ขอชี้แจ้งรายละเอียดคร่าวๆ ตามรายการนี้คะ

รายการ จำนวนเงิน วันที่
เงินฝากคนในเรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ 35 คนๆ 1,000 บาท 35,000.00 6/1/2554
เงินฝากในเรือนจำกลางคลองเปรม 7 คนๆ 1,000 บาท 7,000.00 6/1/2554
ซื้อของใช้เยี่ยมคนในเรือนจำ 3,000 บาท 3,000.00 6/1/2554
ให้เงินทนายอานนท์ นำภา 10,000.00 6/1/2554
ให้ทีมงาน "บ้านกบแดง" เยียวยาช่วยเหลือคนในเรือนจำ 10,000.00 9/1/2554
เงินฝากคนในเรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ 4 คนๆ 1,000 บาท 4,000.00 13/1/2011
เงินฝากคนในเรือนจำ ทัณสถานหญิง 3 คนๆ 1,000 บาท 3,000.00 18/1/2554
เงินฝากคนในเรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ 3 คนๆ 1,000 บาท 3,000.00 18/1/2554
จ่ายให้ (น้องที่ออกจากเรือนแล้ว 3 คน) 3,000.00 19/1/2554
ให้ทนายอานนท์ นำไปช่วยคนในเรือนจำขอนแก่น 4,000.00 ซื้อเป็นสิ่งของ
ให้น้องเสกสิทธิ์ (ตาบอด 2 ข้าง) 3,000.00
เงินฝากเรือนจำธัญุบุรี ปทุมธานี 14 คนๆละ 500 บาท 7,000.00 19/1/2554
ค่ารถน้องเอ็มไปเรือนจำปทุมธานี 500.00 19/1/2554
รวมยอดที่จ่ายไปแล้ว 92,500.00

ยอดเงินช่วยเหลือทั้งหมด 105,750.00
หัก นำไปช่วยเหลือพี่น้องในเรือนจำ 92,500.00
เหลือเงิน 13,250.00

ทีมงาน Red Cam frog Tammpa,Mivakoe,BUN,Fullmoonnight ,และบ้านกบแดง มีน้องนก น้องทาทา น้องเอ็ม น้องโต้ และอีกหลายคน คงต้องช่วยหาทุนไปเยี่ยวยา ให้กำลังใจต่อ ตราบใดที่พวกเขายังไม่ได้รับการปล่อยตัว พวกเราก็คงต้องทำต่อไปคะ

ฝากขอบคุณพี่น้องทุกท่านที่มีส่วนช่วย ปั่นน้ำใจสู่เรือนจำ พี่น้องเราไม่ทิ้งกัน คะ

http://www.internetfreedom.us/thread-10007.html