แสงตะวัน พลันสว่าง กระจ่างฟ้า
เสียงตะโกน แว่วมา ว่าเหนื่อยท้อ
เคยร่วมเรียง เคียงรัก เคยถักทอ
หวังเกิดก่อ สิ่งดี ที่ฝันกัน....
อคติ เอ็ง-ข้า อย่างบ้าเลือด
เอาวาจา เฉือนเชือด จนเดือดนั่น
พวกมึงเลว แต่พวกกู ดูดีพลัน
ช่วยผลักดัน แบ่งแยก แตกกระเจิง....
นี่หรือ พวกเดียวกัน เคยสรรค์สร้าง
ช่างอำพราง หมายมุ่ง ให้ยุ่งเหยิง
สร้างยุแหย่ เฉไฉ ให้เปิดเปิง
หลงระเริง "พวกตน" คนสู้จริง....
แล้วเอาตีน กดหัว ระรัวซ้ำ
เพื่อตอกย้ำ อันธพาล สันดานยิ่ง
หรือพวกเรา เหนื่อยหนัก อยากพักพิง
จึงอ้างอิง ยั่วโมโห แล้วโกรธา....
พวกศัตรู หัวร่อ จนงอหาย
ช่างน่าอาย แว้งกัด ฟัดเหมือนหมา
สู้กันเอง หรืออย่างไร ให้บอกมา
หมดเวลา ยิ้มเยาะ ทะเลาะกัน....
๓ บลา / วันอาทิตย์สีแดง ๒๗ ก.พ.๕๔
http://www.internetfreedom.us/thread-15154.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น