<<< เพราะเป็นคนไม่ใช่หุ่นยนต์ จึงต้องมีหนทางของตนเอง >>>

หลายครั้งท่านอาจเคยพบ เคยเจอ หรืออาจประสบด้วยตนเอง
ว่าเด็กๆทำไมไม่ทำตามใจผู้ใหญ่ วัยรุ่นไม่ทำตามใจพ่อแม่
หรือแม้แต่คนทั่วไปไม่ทำตามใจผู้มีอำนาจ
อันที่จริงไม่ใช่เรื่องประหลาด เพราะพวกเขาเป็นคนไม่ใช่หุ่นยนต์
ถ้าเป็นหุ่นยนต์ตั้งโปรแกรมยังไง สั่งให้ทำอะไรก็ทำตามแต่โดยดี
เพราะไม่มีเลือดเนื้อและจิตใจก็ว่าได้ ซึ่งต่างจากคนซึ่งมีเลือดเนื้อและจิตใจ
จึงบังคับฝืนใจกันไม่ได้ หรือได้ก็เกิดอาการต่อต้านทั้งแบบดื้อเงียบและดื้อเปิดเผย

เมื่อโยงมาเรื่องการเมือง ก็สามารถจะตอบคำถามบางอย่างที่หลายคนชอบถาม
หรือไม่เข้าใจหรือแกล้งไม่เข้าใจ เช่นกรณีวิกฤตการเมืองในปัจจุบัน
ทำไมถึงไม่สงบ ทำไมยังมีคนออกมาต่อต้านไม่เลิก
ทั้งๆ สร้างภาพให้พรรคพวกตนดูดี กู้เงินมาแจกแหลกรานหวังซื้อใจกันเต็มที่
แถมวาดภาพฝ่ายตรงข้ามเลวร้ายสารพัด แต่ทำไมผลไม่ออกมาดั่งตั้งใจที่อยากเห็น
คือคนดึงอีกพวกมาหาพวกตนเยอะๆ

กรณีถ้าเป็นของที่ทดแทนกันได้
เช่น เงินทอง ถ้าโดนโกงไปแล้วได้คืนยังพอทำใจยอมรับได้
เพราะเงินทองทแทนกันได้ อาจมีเจ็บบ้างที่โดนหลอกโดนโกง
แต่ถ้าได้เงินทองคืนมาก็จะช่วยลดความคับแค้นใจได้บ้าง

แต่ถ้าเป็นกรณีสิ่งที่ทดแทนกันไม่ได้
ยกตัวอย่างเรื่องการเมืองเกี่ยวกับนายก
ถ้าชาวบ้านเขาชื่นชอบนายกทักษิณ
จะไปปล้นอำนาจมาประเคนให้สุรยุทธ์หรือแม้แต่อภิสิทธิ์
หรือจะชวน อานันท์ หรือเทวดามาจากไหน มันก็ทดแทนไม่ได้
เพราะมันไม่เหมือนกัน อาจมีบ้างบางคนที่ไม่ได้ชอบนายกคนไหน
ชอบว่าใครแจกมากกว่ากันก็อีกเรื่องหนึ่ง
ซึ่งมักไม่ค่อยเคลื่อนไหวทางการเมือง
ในทางการเมืองถือว่าไม่ใช่พวกเขาไม่ใช่พวกเรา
พวกนี้ใครชนะก็เฮตามไปไม่มีอะไรมาก
แต่ถ้าพวกชอบการเมืองและพร้อมเคลื่อนไหว
หรือเป็นระดับกองเชียร์
พวกนี้ต่อให้คุณแจกเงินฟาดหัวยังไง
หรือไปสรรหาเทวดาที่ไหนมาเป็นนายก
เขาก็ไม่เอาเขาจะเอาคนที่เขาชอบกลับคืนมา
และบางคนอาจพัฒนาไปถึงการทวงความเป็นธรรมให้กับสังคม
และอยากเปลี่ยนแปลงระบบการเมืองให้ดีขึ้น
ไม่ให้มีมือที่ไหนมาแทรกแซงนอกจากมือประชาชนคนส่วนใหญ่

อย่างที่บอก เพราะว่าเป็นคนไม่ใช่หุ่นยนต์
จะมาสั่งบงการอะไรยากโดยเฉพาะเรื่องการเมือง
ยกเว้นบางพวกบางสีที่ถูกล้างสมอง
ใส่โปรแกรมซ้ายหันขวาหันแล้วทำตาม
ไม่สนว่าถูกผิดอะไรยังไงหลับหูหลับตาทำตามสั่ง
พวกนี้น่าจะเรียกว่าพวกคนยนต์
เพราะทำตัวเหมือนหุ่นยนต์เข้าไปทุกที

อย่าว่าแต่คนเลยขนาดปลาที่เราเลี้ยง
ให้อาหารที่มันไม่ชอบ มันก็ไม่กิน
อาหารชนิดไหนที่มันชอบมันกินจนท้องแตกตายมันก็ยอม
อย่างปลาทอง เป็นต้น ขนาดมันไม่ใช่คน
มันยังเลือกสิ่งที่ชอบ สิ่งที่ไม่ชอบ หรือเลือกหนทางตนเองเลย

การเลือกใช้ชีวิตทั้งเรื่องงานเรื่องอาหารการกินเรื่องท่องเที่ยว
หรืออื่นๆ ในชีวิตประจำวันของแต่ละคน
ก็คือการเลือกหนทางตนเองของแต่ละคนนั่นเอง
สิ่งที่เราเลือก สิ่งที่พ่อแม่ปู่ย่าตายายเลือก
ไม่ใช่ว่าลูกหลานทุกคนจะชื่นชอบหรือจะอยากทำตาม
เช่นถ้าเรารู้สึกอยากปลีกวิเวก ถือสันโดษ อยากใช้ชีวิตพอเพียง
แบกเป้ข้ามเขาไปอยู่บนดอยคนเดียวก็ทำได้ไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไร
คนที่ทำอะไรได้แบบนี้มักจะอยู่คนเดียวหรือไม่มีลูกหลาน
แต่ถ้าวันหนึ่งมีคู่ครอง มีลูกหลาน
สิ่งที่หวังว่าจะสันโดษ อยู่อย่างพอเพียงอะไร
ก็เริ่มจะทำไม่ได้แล้ว นอกจากจะต้องบังคับให้ลูกหลาน
ยอมจำนนรับสภาพความเป็นอยู่ตามไปด้วย
เช่นอยู่ห่างไกลความเจริญ ห่างไกลโรงเรียน ห่างไกลโรงพยาบาล
ถ้าพ่อแม่ที่เห็นแก่ตัว อยากทำใจตนเองไม่รับผิดชอบต่อลูกหลานของเขา
ก็คงปล่อยให้ลูกหลานไม่มีหนทางเลือกในชีวิต
ไร้การศึกษาหรือว่าไม่สามารถเรียนสูงๆ ได้
เพราะว่าพ่อแม่พอเพียง ทำตัวคล้ายๆ ชีวิตปู่เย็น
แล้วจะมีทรัพย์สินอะไรมาใช้จ่ายส่งเสียให้ลูกหลานเล่าเรียนสูงๆ
แถมยังไม่มีเงินทุน เพื่อให้ลูกหลานได้มีทุนไปประกอบอาชีพของตนอีกด้วย
แบบนี้ถือว่ารับผิดชอบต่อลูกหลานหรือว่าทำตามใจตนเองกันแน่
แล้วจะบอกว่ารักลูกหลานได้อย่างไร
ลูกหลานถ้าเขามีทางเลือกที่ดีกว่าเขาก็จะเลือกทางนั้น
แต่ถ้าไม่มีทางเลือกเขาก็ยอมรับสภาพ
เขาอาจไม่โทษพ่อแม่ที่เกิดมาไม่มีทรัพย์สินเงินทอง
แต่ถ้าเขาคิดได้วันไหนและมีทางเลือก เขาอาจทิ้งพ่อแม่ไปก็ได้

จะเห็นได้ว่า อุดมคติของพ่อแม่ แนวการใช้ชีวิตของพ่อแม่
ไม่จำเป็นที่รุ่นลูกจะต้องทำตาม และถ้าพ่อแม่เลือกแนวทางที่ตนชอบ
แต่ลูกๆ ไม่ชอบ ก็อยู่ด้วยความคับข้องใจมากและพร้อมจากไป
เมื่อมีโอกาสที่ดีกว่า ไม่ใช่เขาอกตัญญู
แต่เป็นเพราะพ่อแม่ไม่รู้จักหน้าที่มากกว่า
แถมไม่มีความรับผิดชอบต่อลูกหลาน
ที่สร้างให้เขาเกิดมาแต่ไม่คิดส่งเสริมให้เขาได้ดียิ่งๆขึ้น
กลับคิดกักกันให้เขาอยู่ในโลกอุดมคติของตน
โดยไม่ยอมให้เขามีหนทางไป ยังงี้เรียกได้ยังไงว่ารักลูกจริง

สรุปเลี้ยงได้แต่ตัว แต่หัวใจเลี้ยงไม่ได้นั้น ของจริง
สิ่งที่พ่อแม่คิดและทำไม่จำเป็นที่ลูกหลานจะต้องทำตามก็ได้
พ่อแม่เป็นหมอลูกไม่จำเป็นต้องเป็นหมอเหมือนพ่อแม่ก็ได้ไม่ใช่ความผิด
หนทางชีวิตเป็นของคนแต่ละคน
ทุกคนต้องมีสิทธิ์เลือกหนทางชีวิต
ถ้าเขาคิดเลือกอะไรแล้ว ถ้าไม่ชอบต้องปล่อยให้ธรรมชาติลงโทษ
ถึงจะเป็นวิธีที่ดีกว่าการไปบังคับขู่เข็ญขืนใจให้ยอมรับ
เพราะถ้าเป็นแบบหลังแล้ว จะเกิดอาการต่อต้านขึ้นแน่นอน

ยกตัวอย่างเรื่องให้ธรรมชาติลงโทษ
เช่นผมชอบขับรถเร็ว ขับจนเกียรืพังไป 4 ลูกแล้ว
เปลี่ยนเครื่องใหม่โอเวอร์ฮอล 2 ครั้ง เสียนั่นนี่
สี่ห้าปีมานี่ซ่อมรถหมดเงินไปสามแสนกว่าบาทแล้ว
เดี๋ยวนี้ขับช้าลงมากเพราะไม่มีเงินจะซ่อมแล้ว
นอกจากปลอดภัยขึ้น รถก็ไม่ค่อยจะเสียด้วย
แต่ถ้าห้าม ยังไงก็ห้ามไม่ฟัง
บางคนอาจรอดตายจากอุบัติเหตุที่เกิดจากการขับรถเร็ว
พวกนี้ก็จะเข็ดขับช้าลงแต่โดยดีไม่ต้องมีใครสั่งใครบังคับ

เรื่องการเมืองก็เหมือนกัน ต้องยอมตามเสียงส่วนใหญ่
เสียงส่วนน้อยก็คอยท้วงติงเสนอแนะชี้แนวทางใหม่ๆ
ถ้าผลมันออกมาว่าแนวทางเสียงส่วนใหญ่พากันลงเหวเศรษฐกิจไม่ดี
เดี๋ยวคนทั่วไปเขาก็เปลี่ยนเองไม่ต้องบังคับอะไรเลย
เพราะเขาก็รักชีวิตและทรัพย์สินเงินทองของเขาเหมือนกันทุกคน

ยกเว้นกรณีกลัวนั่นกลัวนี่กลัวอำนาจจะสั่นคลอน
ถึงไม่ยอมให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ
เมื่อฝืนธรรมชาติ ธรรมชาติก็จะติดตามมาลงโทษเองไม่ช้าก็เร็ว
เพราะเป็นคนย่อมมีชีวิตจิตใจโดนข่มแหงกดดันมากๆ
ก็ต้องลุกขึ้นสู้ตามธรรมชาติของคน
เพราะเป็นคนไม่ใช่หุ่นยนต์ จึงต้องมีหนทางของตนเอง
ไม่ชอบให้ใครมาคอยบงการชีวิต ถ้าคิดผิดคิดใหม่ทำใหม่ได้

โดย มาหาอะไร
FfF